Na łamach „Gazety Wyborczej” mecenasi Jacek Dubois i Michał Zacharski opublikowali „wstrząsającą” relację z akcji ratowania sędziego Igora Tulei. Obrońcy sędziego postanowili wyjaśnić czytelnikom, „Dlaczego władza się cofnęła?”

CZYTAJ TAKŻE:

-Tuleya wiedział, że może popełnić przestępstwo? SN udostępnił treść uchwały o uchyleniu mu immunitetu: Posunął się daleko dla sławy medialnej

-Tuleya puścił wodze fantazji: Chciałbym, żeby to zatrzymanie miało co najmniej taką dynamikę, jak „Helikopter w ogniu”

Udaliśmy się jako obrońcy sędziego na posiedzenie w minorowych nastrojach(…) Zdeterminowani byliśmy bronić, jak długo się da, wychodząc z założenia, że ani kawałka Tulei nie oddamy bez walki

— relacjonują adwokaci.

W całym artykule aż roi się od podobnie emocjonalnych stwierdzeń. Dowiadujemy się m.in., że sędzia Tuleya nie stawił się w prokuraturze, ponieważ nie chciał zachować się „jak owca prowadzona na rzeź”.

„Wojna” i „represje”

Mecenasi piszą również wprost, że sprawa pozbawienia Igora Tulei sędziowskiego immunitetu jest „wojną”. Dubois i Zacharski przekonują, że prawnik, nie stawiając się przed Izbą Dyscyplinarną, „zamiast odrażać, wzbudzał coraz większą sympatię”, kiedy czekał na zewnątrz wraz z solidaryzującymi się z nim osobami. Obrońcy sędziego sugerują, że władza postrzega sędziów i innych prawników jako „wrogą kastę” (co z tego, że „kastą” sędziowie sami się nazwali, ustami jednej ze swoich przedstawicielek) i stara się ją zwalczać. Tuleya to jeden z przedstawicieli tej wrogiej „kasty”, którego władza chce zohydzić, tak jak i pozostałych sędziów.

Ponadto autorzy tekstu na łamach „Gazety Wyborczej” zastanawiają się, dlaczego ostatecznie sędzia Igor Tuleya nie został zatrzymany. Czy sędzia Adam Roch wydał taką decyzję, kierując się swoimi przekonaniami? A może bał się, że w przyszłości sam może również odpowiadać karnie? A może to władza obawiała się, że sędzia zostanie „bohaterem”?

Jak było naprawdę, zapewne nigdy się nie dowiemy, chyba że któryś z przedstawicieli obecnej władzy zacznie w przyszłości „sypać” przed sądem albo komisją śledczą

— czytamy na łamach „GW”.

Sędzia czy celebryta?

Obrońcy Tulei jednoznacznie sugerują, „że celem tej władzy jest represja, a nie stosowanie prawa”, co przyznać miał sędzia Roch swoją decyzją w sprawie zatrzymania Tulei. Podobnie jak ich klient, adwokaci utrzymują, że Izba Dyscyplinarna nie jest sądem, że jest niekonstytucyjna.

Przypomnijmy, że sam Tuleya, zamiast stawiać się w prokuraturze, regularnie brylował w mediach i snuł coraz bardziej histeryczną narrację, wchodząc powoli w rolę celebryty. Tymczasem uchwała Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego pokazuje charakter działań prawnika, który, jak oceniają sędziowie SN, „posunął się daleko dla sławy medialnej”.

aja/wyborcza.pl