Tomasz Piątek, pisarz i publicysta z Krytyki Politycznej oraz Gazety Wyborczej, daje ostateczną i jedynie słuszną wykładnię publicznego prania brudów w wykonaniu tuzów środowiska KP.

Pisarka i publicystka Kinga Dunin zwróciła się na Facebooku do znajomych, żeby pomogli jej w odzyskaniu długu (kilkanaście tysięcy złotych) od pisarza i publicysty Ignacego Karpowicza. Ten bowiem, indagowany przez nią prywatnie, odpowiedział jej w stylu bohaterów wczesnych utworów Marka Hłasko: „Spie…j”.

Tomasz Piątek nie mógł znieść myśli, że magiel może dotyczyć jego znajomych intelektualistów, więc naprędce obmyślił stosowne i szacowne alibi.

Myślę, że chodzi o coś więcej niż o kasę czy sprawy towarzysko-uczuciowe. Chodzi o idee

— wyjaśnia zafrasowany Piątek.

Tymczasem wypowiedział się w końcu po kilku dniach sam ścigany dłużnik Karpowicz, który rzucił przysłowiowy snop światła na swoją znajomość z wierzycielką Dunin.

A zatem post Kingi Dunin jest zemstą na maskotce seksualnej, która nie chciała być molestowana, a równocześnie jest wciągnięciem polskiego feminizmu w brudną i prywatną wojenkę Kingi Dunin

— twierdzi rzekomo molestowany Karpowicz.

Wynika więc z tych wypowiedzi, że idea zidentyfikowana przez Piątka jako motyw draki w środowisku Krytyki Politycznej polega na tym, że jedno nie chciało się przespać z drugim, więc drugie zażądało zwrotu pożyczki. Motyw stary jak świat, można powiedzieć.

Tak więc, oprócz samych uczestników tej publicznej zadymy o pieniądze z damsko-męskim motywem w tle, najbardziej poszkodowany wydaje się być ich obrońca Piątek ze swoim idealistycznym przesłaniem, którym chciał zasłonić zwyczajny ludzki magiel z wyszynkiem. Tomasz Piątek stara się rozśmieszać czytelników Gazety Wyborczej w każdy weekend swoimi felietonami. Tymczasem okazuje się, że Piątek najbardziej śmieszy, gdy pisze poważnie.

Czytaj także: Publiczne pranie brudów w środowisku „Krytyki Politycznej”. W tle zarzuty o molestowanie i niezwrócone pieniądze