Ks. Ryszard Rybacki zaprezentował postać kard. Dalbora w świetle dokumentów zachowanych w Archiwum Archidiecezjalnym w Poznaniu. Kustosz Archiwum Archidiecezjalnego w Poznaniu zwrócił uwagę na dalekosiężne działania pierwszego Prymasa odrodzonej Polski, który powołał do istnienia Archiwum Archidiecezjalne w stolicy Wielkopolski. W ten sposób przyczynił się do usystematyzowania archiwów.
W czasie konferencji zbierano podpisy pod propozycją nadania nazwy ulicy kard. Edmunda Dalbora w Poznaniu, która zostanie złożona w Urzędzie Miasta.
Edmund Dalbor urodził się 30 października 1869 roku w Ostrowie Wielkopolskim. Po ukończeniu nauki w miejscowym gimnazjum wstąpił do seminarium duchownego w Poznaniu. W 1892 roku skierowano go na studia teologiczne do Rzymu, gdzie rok później otrzymał święcenia kapłańskie. W 1894 roku obronił doktorat z prawa kanonicznego.
Po powrocie do Wielkopolski został wikariuszem w kościele pw. św. Marcina, prowadził też wykłady z prawa kanonicznego i teologii moralnej w poznańskim seminarium. W wieku zaledwie 32 lat został kanonikiem kapituły katedralnej, cenzorem ksiąg religijnych, a kilka lat później wikariuszem generalnym archidiecezji poznańskiej. Po śmierci abp. Likowskiego w 1915 roku papież Benedykt XV mianował ks. Edmunda Dalbora arcybiskupem poznańskim i gnieźnieńskim. Uroczysty ingres do katedry poznańskiej odbył się 30 września 1915 roku.
Jako metropolita gnieźnieński i poznański arcybiskup Dalbor był bardzo aktywny. Wspierał organizowanie stowarzyszeń kościelnych, organizował pomoc charytatywną dla ofiar wojny nie tylko na terenie swojej diecezji, ale także dla mieszkańców Królestwa Polskiego. Jego zaangażowanie w niesienie pomocy potrzebującym przyniosło mu przydomek „wielkiego jałmużnika całej Polski”. Działalność charytatywną kontynuował także w odrodzonej Rzeczpospolitej, zwłaszcza w czasie wojny polsko-bolszewickiej, gdy organizował pomoc dla ludności kresów wschodnich.
Kard. Edmund Dalbor zmarł w Poznaniu 13 lutego 1926 roku. Zgodnie ze swoją wolą, pochowany został w katedrze gnieźnieńskiej, gdzie w 1938 roku odsłonięto także jego pomnik.
Sympozjum „Kardynał Edmund Dalbor, Prymas przełomu 1915-1926” zorganizowali Oddolny Komitet Społeczny upamiętniający 90. rocznicę śmierci Prymasa Polski Arcybiskupa gnieźnieńskiego i poznańskiego, kardynała Edmunda Dalbora, Archiwum Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej w Poznaniu oraz Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu.
bzm/KAI
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
Ks. Ryszard Rybacki zaprezentował postać kard. Dalbora w świetle dokumentów zachowanych w Archiwum Archidiecezjalnym w Poznaniu. Kustosz Archiwum Archidiecezjalnego w Poznaniu zwrócił uwagę na dalekosiężne działania pierwszego Prymasa odrodzonej Polski, który powołał do istnienia Archiwum Archidiecezjalne w stolicy Wielkopolski. W ten sposób przyczynił się do usystematyzowania archiwów.
W czasie konferencji zbierano podpisy pod propozycją nadania nazwy ulicy kard. Edmunda Dalbora w Poznaniu, która zostanie złożona w Urzędzie Miasta.
Edmund Dalbor urodził się 30 października 1869 roku w Ostrowie Wielkopolskim. Po ukończeniu nauki w miejscowym gimnazjum wstąpił do seminarium duchownego w Poznaniu. W 1892 roku skierowano go na studia teologiczne do Rzymu, gdzie rok później otrzymał święcenia kapłańskie. W 1894 roku obronił doktorat z prawa kanonicznego.
Po powrocie do Wielkopolski został wikariuszem w kościele pw. św. Marcina, prowadził też wykłady z prawa kanonicznego i teologii moralnej w poznańskim seminarium. W wieku zaledwie 32 lat został kanonikiem kapituły katedralnej, cenzorem ksiąg religijnych, a kilka lat później wikariuszem generalnym archidiecezji poznańskiej. Po śmierci abp. Likowskiego w 1915 roku papież Benedykt XV mianował ks. Edmunda Dalbora arcybiskupem poznańskim i gnieźnieńskim. Uroczysty ingres do katedry poznańskiej odbył się 30 września 1915 roku.
Jako metropolita gnieźnieński i poznański arcybiskup Dalbor był bardzo aktywny. Wspierał organizowanie stowarzyszeń kościelnych, organizował pomoc charytatywną dla ofiar wojny nie tylko na terenie swojej diecezji, ale także dla mieszkańców Królestwa Polskiego. Jego zaangażowanie w niesienie pomocy potrzebującym przyniosło mu przydomek „wielkiego jałmużnika całej Polski”. Działalność charytatywną kontynuował także w odrodzonej Rzeczpospolitej, zwłaszcza w czasie wojny polsko-bolszewickiej, gdy organizował pomoc dla ludności kresów wschodnich.
Kard. Edmund Dalbor zmarł w Poznaniu 13 lutego 1926 roku. Zgodnie ze swoją wolą, pochowany został w katedrze gnieźnieńskiej, gdzie w 1938 roku odsłonięto także jego pomnik.
Sympozjum „Kardynał Edmund Dalbor, Prymas przełomu 1915-1926” zorganizowali Oddolny Komitet Społeczny upamiętniający 90. rocznicę śmierci Prymasa Polski Arcybiskupa gnieźnieńskiego i poznańskiego, kardynała Edmunda Dalbora, Archiwum Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej w Poznaniu oraz Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu.
bzm/KAI
Strona 3 z 3
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/kosciol/281585-wielki-spolecznik-pierwszy-prymas-odrodzonej-polski-mija-90-lat-od-smierci-kard-edmunda-dalbora?strona=3
