W 1997 roku londyński miesięcznik "Prospect" opublikował obszerne fragmenty książki Radosława Sikorskiego "The Polish House". Co ciekawe istotne ich części, o których mowa będzie dalej ukazały się w październiku '97 roku.

31 października właśnie tego roku został powołany gabinet Jerzego Buzka do którego w randze podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w 1998 roku dołączył obecny szef dyplomacji Radosław Sikorski.

Jeśli dokładnie wczytamy się w treść przywołanej na początku książki, która jako całość została wydana w 1998 roku, zrozumiemy, że oba te zdarzenia, zarówno publikacja jej fragmentów w '97 roku jak i powołanie Sikorskiego de facto na wiceszefa MSZ mogły mieć kolosalne znaczenia dla naszej wiarygodności w NATO.

W artykule "Strategia Sikorskiego na wypadek rosyjskiej agresji" cytowałem wypowiedzi Radosława Sikorskiego z 1996 roku,  z których wyraźnie wynikało, że miał on bardzo sceptyczny stosunek do Sojuszu Północnoatlantyckiego. Zarówno do samej jego idei, jak i dopuszczenia Polski do niego jako pełnoprawnego członka.

Jednak w książce "The Polish House" posunął się nasz Minister jeszcze dalej. Rysował on bowiem obraz prezydenta Lecha Wałęsy jako afrykańskiego kacyka, który przy pomocy oficerów WSI i tajnego funduszu operacyjnego próbuje dokonać zakupu bomby atomowej od KGB.

Czytając, do samego końca wierzyłem, że może doskonały "strateg" Wałęsa planował jakąś wielopiętrową intrygę, prowokację. Jednak nie, koniec końców Sikorski wraz z ówczesnym szefem MON Janem Parysem ratują Polskę przed kompromitacją i udaremniają cały plan Wałęsy.

Można naturalnie przyjąć, że Sikorski ma skłonności do konfabulacji, ale czy wtedy zostałby szefem MSZ? Z drugiej zaś strony, jeśli kłamał to musiał mieć świadomość, że na 2 lata przed przyjęciem Polski do NATO, podważa wiarygodność jej kandydatury.