„Komunizm pasuje tak do Polaków jak do krowy siodło” - to zdanie, przypisywane Stalinowi, dobrze oddawało relację polskości i sowieckiego totalitaryzmu. Ale dziś można stwierdzić, że również lewicowo-liberalny zamordyzm pasuje do Polakom w dokładnie ten sam sposób - „jak do krowy siodło”. I nie są to zjawiska odrębne, osobne; one mają ze sobą więcej wspólnego, niż skłonni jesteśmy sądzić.

POLECAMY: „Komunizm sowiecki przeszedł drogę na Zachód. I tam przekształcił się w coś, co nazywa się ślicznie >lewicą liberalną<”

To dlatego Marsz Niepodległości odniósł taki sukces za rządów Tuska. Wyrósł (podobnie jak setki innych inicjatyw oraz, szerzej patrząc, także dobra zmiana) z poczucia, że zagrożone są podstawowe wartości, że żarty się skończyły. Że ówczesna władza gotowa jest wyprzedać całą Polskę, że patriotyzm - i trwanie polskości - niewiele dla niej znaczy. Pewnie nie wszyscy członkowie ówczesnej ekipy tak myśleli, ale wielu i owszem, czego echo słyszymy choćby w głośnej wypowiedzi Marcina Mellera, w której stwierdza:

W następnych i jeszcze następnych wyborach wybierzemy czy chcemy być Rosją czy Niemcami. W tym miejscu świata nie ma trzeciej opcji. Reszta, czyli tak zwane programy to sranie w banię. Ja chcę do Niemiec.

CZYTAJ: Marcin Meller analizuje sytuację geopolityczną i deklaruje: „Chcę do Niemiec!”. Kuriozalny wpis dziennikarza54

Nie tylko on, wystarczy przywołać słynny „hołd berliński” Radosława Sikorskiego, którego sens był w istocie ten sam.

Dziś Marsz wciąż żyje, idą w nim dziesiątki tysięcy naszych rodaków, w tym liczne rodziny z dziećmi. Idą patrioci wszelkiej maści, idą narodowcy, a nawet grupy bardzo skrajne, sięgające po hasła we współczesnym świecie nieakceptowalne. Polacy owe hasła odrzucają, ale nie zgadzają się również na typowo politycznie poprawną histerię**, która nie zna proporcji, nie umie rozróżnić kuriozalnego marginesu od jednoznacznie czytelnego, chrześcijańskiego przesłania całości („My chcemy Boga”).

Na marginesie: czy tak czuła na prawicowe ekscesy lewica zwalcza własnych radykałów, w tym ewidentnych komunistów i apologetów komunistów? Nie tylko nie zwalcza, ale niektórych wręcz hołubi, wystarczy wskazać na rosnącą w siłę Antifę, stanowiącą dziś wręcz globalne zagrożenie. Nie chodzi o to, by ekscesy lewicy usprawiedliwiały skandale na prawicy; chodzi o zwykłą symetrię.

Teraz afera wokół wypowiedzi rzecznika Młodzieży Wszechpolskiej:

CZYTAJ: Szokujące słowa rzecznika prasowego MW: Jesteśmy separatystami rasowymi. Osoba czarnoskóra nie jest Polakiem

To wypowiedź jednoznacznie niedopuszczalna; sami narodowcy odcięli się od tych słów, i zapowiedzieli dymisję tego człowieka. Słusznie, bo są to słowa sprzeczne z naszą wiarą, do tego szkodzące Polsce. Nie mają więc usprawiedliwienia. Ale pamiętajmy także, że pewnie wszyscy walczylibyśmy bardziej zdecydowanie z rasizmem, gdybyśmy nie mieli przekonania, że dla lewicy nie jest to tylko walka ze złem, ale także ważne, niezwykle skuteczne narzędzie polityczne. „Rasistami” mogą okazać się zarówno ludzie, którzy naprawdę uważają kolor skóry za sprawę istotną i hierarchizującą ludzi, jak i zwykli konserwatyści, niechętni ideologii multi kulti, sprzeciwiający się masowemu islamskiemu osadnictwu w Europie.

Dla przykładu: internetowa strona gazety „Daily Mail” (kiedyś konserwatywnej, dziś coraz mocniej przesuwającej się na lewo) uznała Marsz Niepodległości za „marsz neonazistów”. To samo medium tego samego dnia za „rasistów” uznało ludzi, którym nie spodobało się umieszczenie w świątecznej reklamie Tesco rodziny muzułmańskiej, choć rzecz dotyczy Bożego Narodzenia, „Christmas”. Wszystko zostało już tak przemieszane, pojęcia tak zdemolowane, że słowa tracą swój sens, stając się często wyłącznie pałką.

Ataki zachodnich mediów na Polskę, na Marsz Niepodległości, nie są więc opisem rzeczywistości; zachodnich dziennikarzy w odniesieniu do wschodu rzeczywistość nie interesuje; 90 procent z nich wie, co napisze, jeszcze przed przyjazdem albo przed przyjrzeniem się sprawie**. Owe ataki to nic więcej niż tylko rytualne potępienie wolnego kraju i wolnego narodu przez ludzi w sumie zniewolonych, nie mogących już prowadzić normalnej debaty ideowej.