Prof. Wojciech Sadurski nie musi przepraszać za nazwanie Prawa i Sprawiedliwości „zorganizowaną grupą przestępczą”, a Rafałowi Trzaskowskiemu włos z głowy nie spadnie za jego słowa o milionie osób, które w jeden dzień miały rzekomo stracić pracę. Jak wiemy, nie straciły. Ale nie o wyrokach sądowych będzie ten tekst, a o reformie wymiaru sprawiedliwości, o której nikt w kampanii nie mówi, a przecież jej przyszłość ściśle uzależniona jest od tego, kto zostanie prezydentem Rzeczpospolitej.

CZYTAJ WIĘCEJ: Po ostatnich wyrokach do tzw. kasty można mieć tylko jedną prośbę: nie mówcie o zamachu na niezależność. Sami ją niszczycie

Reforma czy powrót do przeszłości?

Choć Rafał Trzaskowski zarzeka się, że nie będzie prezydentem totalnej opozycji i jest gotów do merytorycznej współpracy z rządem, to jednocześnie zapowiedział, że „żelazem będzie wypalał to, co zrobił PiS”. Co prawda nie powiedział, co chce tym żelazem wypalać, ale w ciemno można założyć, że wśród „złych rzeczy, które zrobił PiS i które trzeba wypalić”, znalazłyby się sprawy związane z reformą wymiaru sprawiedliwości.

Gdyby Trzaskowski został prezydentem, to tego, co już udało się zrobić, nie mógłby cofnąć. Mając jednak do dyspozycji prezydenckie weto, mógłby z powodzeniem zablokować dalsze, konieczne zmiany. Nie ulega również wątpliwości, że w sporze rządu z częścią środowiska sędziowskiego, które opiera się reformie, Trzaskowski stanąłby po stronie tych drugich. Ale nie tylko on, bo w gronie kandydatów pretendujących do objęcia urzędu prezydenta RP, jedynie może Marek Jakubiak i Krzysztof Bosak, są tymi, którzy w sprawie reformy wymiaru sprawiedliwości nie byliby tymi, którzy walczą o to, aby „było tak, jak było”.

Ani Rafał Trzaskowski, ani Platforma Obywatelska, ani środowisko sędziowskie, przez pięć długich lat, nie przedstawili własnych projektów ustaw reformujących wymiar sprawiedliwości. Nie było żadnej poważnej alternatywy wobec tego, co powstawało w Ministerstwie sprawiedliwości. Trudno więc zakładać, że gdyby Trzaskowski został prezydentem, byłoby inaczej. Że nowy prezydent wyszedłby na przeciw oczekiwaniom Polaków i również w tej kwestii, podjąłby merytoryczną współpracę z rządem, skoro wcześniej on i jego środowisko negowało to, co zostało zrobione. A o tym, że jest jeszcze wiele do zrobienia, a także, że wiele z tego, co już udało się zrobić, trzeba poprawić, wiemy wszyscy.

Kampania bez tematu reformy

Dlaczego zatem temat reformy wymiary sprawiedliwości w ogóle nie istnieje w kampanii wyborczej? Nie porusza go ani prezydenta Andrzej Duda, ani opozycja. A warto zaznaczyć, że kampania, którą obserwowaliśmy przed wybuchem pandemii, rozpoczęła się właśnie od mocnych słów prezydenta Dudy pod adresem sędziów. Wielu się wtedy dziwiło, skąd ten mocny ton, ale jak się później okazało, wcale nie zaszkodził on prezydentowi. Czy temat reformy pojawi się przed 28 czerwca? Wątpię. Być może sztab prezydenta Dudy trzyma ten temat na dogrywkę, czyli na czas przed II turą wyborów. Warto podkreślić, że temat ten, ilekroć zostanie poruszony przez prezydenta podczas spotkania z mieszkańcami kolejnych wsi, miejscowości czy miast, zawsze spotyka się z największym entuzjazmem. Polacy realnie chcą reformy wymiary sprawiedliwości.

Gdyby jednak tak się nie stało i temat ten w ogóle nie zaistniał w tej kampanii, to warto pamiętać, który z kandydatów opowiadał się za reformą, a który za tym, aby „było tak, jak było”.