Marsze LGBT to specyficzny gatunek bojówek – to jednostki, które nie chcą bić, ale które same chcą być bite. Oczywiście że nic nie usprawiedliwia mężczyzn, którzy zastosowali przemoc wobec uczestników tęczowego wydarzenia, ale nie ma co ukrywać – środowiska homoseksualne chcą być przedstawiane jako ofiary „homofobów” – zresztą organizacja demonstracji LGBT jest motywowana właśnie okazją do rozdzierania szat nad nietolerancją. Lewaccy aktywiści sami sformułowali strategię, w której założyli, że będą ofiarami „homofobów”. W 1987 roku Hunter Madsen i Marshall Kirk, napisali swoistego rodzaju manifest gejowski, zatytułowany „After the ball” (w swobodnym tłumaczeniu: „iść za ciosem”). Publicyści zaproponowali sześć wytycznych, które trzeba z uporem realizować, aż doprowadzi się do wymarzonej sytuacji – uznania przez prawo i społeczeństwo małżeństw homoseksualnych z możliwością adopcji dzieci i powszechnej edukacji seksualnej.

1. Mów o gejach i homoseksualizmie tak głośno i tak często jak to jest możliwe
2. Pokazuj gejów jako ofiary, nie jako agresorów
3. Daj swoim obrońcom pretekst do działania
4. Pokazuj gejów tylko dobrze
5. Pokazuj przeciwników tylko źle
6. Zabiegaj o fundusze: pieniądz nie śmierdzi

Ponad 30 lat temu ukształtowała się jednocześnie grupa zawodowych rewolucjonistów, rodem z leninowskich wzorców, która objeżdża świat i instruuje jak walczyć o przywileje dla LGBT. Praktyka pokazała, że tęczowym hunwejbinom sprzyjają wszystkie incydenty, które trafiają do mediów – także te niezgodne z prawem. Za tym idzie realizacja pierwszych pięciu punktów Kirka-Mudsena. Gdy nałożymy model amerykańskich ideologów na działania w Białymstoku otrzymamy idealny przykład działania tęczowych: organizowanie wydarzeń, które mają bulwersować i ekscytować (pkt: 1 Mów o gejach tak głośno jak się da), następnie skorzystać z incydentu: (pkt 2: Pokazuj gejów jako ofiary), dalej włączyła się antyrządowa opozycja (pkt 3: Daj swoim obrońcom pretekst do działania), łatwa narracja polaryzująca niewinnych gejów (pkt 4: gejów pokazywać tylko dobrze i pkt 5: przeciwników pokazywać w najgorszych barwach). Recepta na ofensywę jest prosta i banalna, trzeba więc stanowczo reagować na akty agresji przeciw LGBT. Przemoc uwłacza ofiarom, szkodzi wolności i zdrowej demokracji, a w tym wypadku wspiera także lewacką ideologię.

CZYTAJ TAKŻE: Abecadło homopropagandy, czyli 6 etapów manipulacji. Jak środowiska LGBT programują nasze myślenie?

-

Polecamy „wSklepiku.pl” książkę Marzeny Nykiel „Rozmawiając o gender. Argumenty bez mitów”.