Artykuł ukazał się w tygodniku „Sieci” (16/2018).

Pensje parlamentu mają zostać obniżone o 20 proc., a rządu o dotychczas przyznawane premie i nagrody. Nic dziwnego, że rozpętała się w narodzie emocjonalna wrzawa. No i bardzo dobrze! Trzeba te sprawy sensownie uregulować.

Jak w każdej robocie, lepszy pracownik powinien być opłacany lepiej od marnego. Rząd jest takim zbiorowym pracownikiem zatrudnionym przez wyborców, by po ekipie partaczy, nierobów i złodziei naprawić nasz dom. W poprzedniej kadencji minister finansów mówił: „piniendzy ni ma na 500+”, a rządy Szydło/Morawieckiego pokazały, że są i na ten cel, i na wiele innych potrzeb społecznych. Powinniśmy docenić ich wiedzę.

Jeżeli wiceministrowi Kapicy od Tuska zarzuca się niedopilnowanie podatków na sumę 21 mld zł, to z drugiej strony trzeba dostrzec ministra Banasia, dzięki którego pasji administracja skarbowa nie pozwala nas okradać za pomocą karuzeli VAT-owskiej. Po przeszło dwóch latach widzimy kolosalną różnicę w zarządzaniu polską gospodarką i finansami. Teraz robią to ludzie kompetentni. Za kompetencję w świecie się płaci.

Patriotyczny entuzjazm i osobista skromność to bardzo ważne przymioty. Konieczne, lecz nie wystarczające. Bez umiejętności i fachowej wiedzy trudno odnieść sukces w skali państwa. Jest to najbardziej skomplikowana aparatura, z którą ma do czynienia społeczeństwo. Komuna, kiedy jej się znudziło natrętne szermowanie pojęciem klasy robotniczej, wprowadziła do obiegu określenie: człowiek pracy. Specjalne plenum „Kumitetu Cyntralnego” poświęcono „bodźcom”, jakie należy stosować, żeby człowiekowi pracy chciało się w ogóle pracować. Ale to dygresja pamiętliwego staruszka.

Wracając do bieżączki. Mam wniosek, by systemowo uregulować zależność wypłat dla Rady Ministrów od stanu państwa. Specjaliści powinni z najważniejszych parametrów wyliczyć współczynnik wpływający na uposażenia rządu. Nie mogą awantury totalnych wrogów zdrowego rozsądku oddziaływać na wypłaty ekipy windującej Polskę w górę.

Ja przepraszam, to nie wporzo…