„Fakty” TVN zatroskały się szczerze o to, jaką rolę pełnił będzie w TVP prezes Jacek Kurski. Złośliwy, zgryźliwy felieton filmowy wydobywał wszystko, co zostało użyte w tej próbie zmiany kursu telewizji publicznej. Było o prezydencie, rzekomo „upokorzonym” (nie bardzo wiadomo dlaczego, bo przecież zmiana, korekta kadrowa, nastąpiła), było o prezesie Kurskim, który odszedł, ale niestety i zdradziecko zostaje w nowej roli doradcy. I tu też nie wiadomo, dlaczego to takie dziwne. Czy nowy prezes, pan Maciej Łopiński, ma wszystko rozwalić? Nie sądzę, jest zbyt doświadczonym i rozsądnym człowiekiem. Ale najważniejszy był w relacji TVN ten smutny, niemal pogrzebowy z powodu takiego obrotu zdarzeń, ton opowieści.

Śledziłem narrację TVN w tej sprawie uważnie i wiem, że ta stacja komercyjna, ale inne też, z uwagą, podnieceniem i nadzieją obserwowały próby wygnania prezesa Jacka Kurskiego z TVP. Jakże to odmienne od tego politowania, przemilczania, które dominowało, gdy prezesem zostawał. Miał być grabażem, ale poszło to chyba w inną stronę. Wiewiórki z niektórych mediów komercyjnych donoszą, że kariery kilku osób wiszą na włosku - bo TVP pokonuje je coraz częściej, także w grupach komercyjnych, także wedle badań Nielsena. A w tamtym biznesie nie ma litości.

Dostrzegam pewne słabości obecnej TVP, ale wiem, że błędów nie popełnia tylko ten, kto nic nie robi. Rozumiem wiele zastrzeżeń, ale też widziałem, że często świetni doradcy zewnętrzni okazywali się średnimi szefami i twórcami. Wiem, co by stało się z polskim pluralizmem, gdyby władzę w tej stacji przejęli ludzie z plasteliny.

Wszyscy są chyba tym tematem już zmęczeni, sporo niepotrzebnej złej krwi przy okazji zabulgotało. Dlatego na koniec proponuję zapamiętać tylko jedno: ten smutek w TVN, tamtejszą irytację, że prezes Jacek Kurski tak nie całkiem odchodzi. To jest jakaś ważna puenta tych naszych dyskusji o tym, gdzie w tej sprawie leżała racja stanu obozu propolskiego.