„Czasem trzeba stanąć na głowie, by kopnąć kogoś na górze”, pisał aforysta Lec. Właściwie Stanisław Jerzy de Tusch-Letz – niby baron, a komuch sprzedajny. Nie zmienia to faktu, że przelewane na papier myśli potrafił formułować tak błyskotliwie, zwięźle i trafnie, że aż dziw bierze, co sam wyprawiał ze swym życiem ten z własnej woli, już po napaści Sowietów na Polskę, członek Związku Radzieckich Pisarzy Ukrainy. Cóż, jak sam sentencjonował, „Dno jest dnem, nawet jeśli odwrócone do góry”. Ja jednak…