77 lat temu, 24 kwietnia 1940 r. Heinrich Himmler wydał rozkaz utworzenia obozu Auschwitz. Pierwszy transport polskich więźniów politycznych trafił do obozu w tym samym roku 14 czerwca. Od 1942 roku, po włączeniu KL Auschwitz do procesu eksterminacji Żydów, obóz stał się największym ośrodkiem zagłady utworzonym przez Niemców.

Organizacją zajął się Rudolf Hoess, który wiosną tego samego roku otrzymał nominację na komendanta obozu koncentracyjnego Auschwitz (Konzentrationslager Auschwitz).

Pierwszymi więźniami obozu byli Polacy. Za datę uruchomienia obozu uważa się 14 czerwca 1940 roku. Tego dnia do KL Auschwitz z więzienia w Tarnowie dotarł pierwszy transport 728 polskich więźniów politycznych, skierowanych tu przez dowódcę policji bezpieczeństwa i służby bezpieczeństwa w Krakowie.

Podczas pobytu w marcu 1941 roku w Auschwitz Himmler rozkazał Hoessowi rozbudować Auschwitz (tak zwany Stammlager - obóz macierzysty), by mógł pomieścić 30 tysięcy więźniów, i wybudować we wsi Brzezinka (Birkenau) obóz Auschwitz II dla 100 tysięcy jeńców wojennych.

Budowę obozu Birkenau rozpoczęto w październiku 1941 roku. To on miał się stać miejscem masowej zagłady Żydów. Zadecydował o tym Rudolf Hoess po tym jak latem tego roku Himmler wskazał Auschwitz jako miejsce „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”.

Pierwsi więźniowie trafili do Birkenau na początku 1942 roku. W początkach tego roku naziści rozpoczęli też uśmiercanie tysięcy Żydów w Birkenau. Od marca do czerwca 1943 roku powstały cztery olbrzymie komory gazowe z krematoriami. Zgładzono w nich głównie setki tysięcy Żydów. Tutaj także uśmiercano więźniów innych narodowości, w tym Romów. W ramach kompleksu Auschwitz istniało także Auschwitz III, złożone z podobozów (Aussenlager) Spośród nich największy znajdował się w Monowicach (Monowitz). Pierwsi więźniowie trafili tam pod koniec października 1942 roku.

Czytaj dalej na następnej stronie