wPolityce.pl: - Wiele lat czekał pan na ten moment – gdy wiadomo już, że odnaleziono dziadka i będzie można go pochować, przychodzić na grób. 1 marca, Narodowy Dzień Pamięci o Żołnierzach Wyklętych to dla pana szczególna data.

Piotr Orlik, wnuk Mariana Orlika, zidentyfikowanego na powązkowskiej „Łączce”: - To wyjątkowy moment. Dla nas to po prostu święto – teraz już radosne święto. W domu nie mówiło się o tym dramacie, dowiadywałem się przy różnych okazjach rodzinnych. Nadzieję na odnalezienie dziadka odzyskaliśmy w momencie, gdy pojawiła się informacja o pracach na „Łączce”. Na Powązkach, na kościele Boromeusza, jest tablica poświęcona naszemu dziadkowi. To dla nas duże zaskoczenie, że jednak się udało.

 

Pana rodzina pochodzi z Szamotuł.

Większość wciąż tam mieszka, dziadek też stamtąd pochodził. Przed wojną służył w Wojsku Polskim, dostał się do niewoli, był w trzech obozach, po wojnie dotarł do Szamotuł, gdzie uczył w szkole, a w 1945 roku ponownie powołano go do służby. I tam trafił do jednostki w Ostrowii Mazowieckiej. Różne były koleje jego losu, ale ostatecznie w chwili, w której został skazany, pracował w sztabie generalnym jako pułkownik.

 

Jak pan odebrał dzisiejszą uroczystość?

To trudno opisać... Nie mogłem powstrzymać się od emocji, od drżenia serca, od ciarek na całym ciele. Dziś zaczyna się dla mnie historia naszego dziadka. Rodzina cały czas o nim pamięta. Ta pamięć jest wiecznie żywa, ale teraz będziemy mieli gdzie się spotkać – przy grobie dziadka, który zostanie pochowany na Powązkach.

not. Wuj

CZYTAJ TAKŻE: Kolejni bohaterowie Polski zidentyfikowani. IPN prezentuje nazwiska pomordowanych przez stalinowski reżim