Jarosław Gowin, b. minister sprawiedliwości i kontrkandydat Donalda Tuska do fotela szefa Platformy Obywatelskiej nie ma wątpliwości, że Wojciech Jaruzelski powinien być ścigany jak naziści. To, że dzisiaj on jest przedstawiany jako bohater, jako prawdziwy patriota, to jest pomieszanie podstawowych pojęć moralnych - mówił w Radiu Zet.

Nie jestem człowiekiem mściwym, ale powinna nam dać do myślenia postawa takich państw jak Niemcy czy Izrael, które ludzi odpowiedzialnych za zbrodnie nazistowskie ścigają do końca ich życia

- powiedział polityk, komentując wniosek Instytutu Pamięci Narodowej o zbadanie czy Wojciech Jaruzelski może już stanąć przed sądem, skoro był na siłach nie tylko uczestniczyć w hucznym przyjęciu urodzinowym, ale też wygłosić w jego trakcie 40-minutowe przemówienie.

Gowin nie ma też wątpliwości, że "jest pełna symetria między nazizmem a komunizmem". Były minister sprawiedliwości uważa sądowe perypetie Jaruzelskiego za porażkę wymiaru sprawiedliwości.

Sąd uznał sprawców stanu wojennego za związek przestępczy, ale z tego wyroku wyłączony był generał Jaruzelski, bo jego sprawę traktowano osobno właśnie ze względu na stan zdrowia.

Gowin uważa także, że Jaruzelski powinien ponieść odpowiedzialność karną, a nie polityczną. Dlatego, jego zdaniem, nie zdecydowano o postawieniu Jaruzelskiego przed Trybunałem Stanu.

Za tłumienie protestów robotniczych na Wybrzeżu, za stan wojenny powinien stanąć dokładnie przed sądem, nie przed Trybunałem

– podkreślał polityk PO.

I dlatego, Jaruzelski powinien, jego zdaniem, zostać choćby symbolicznie osądzony. Nie chciałby jednak, by trafił do więzienia. Gowin przypomniał, że biografia Jaruzelskiego jest "naganna".

W najgorszym okresie stalinowskim współpracował z informacją wojskową. Wtedy donosy na kolegów kończyły się bardzo często kulką w potylicę. Potem był odpowiedzialny za czystki antysemickie w armii i poprowadził polskie wojska na Czechosłowację

- wyliczał Gowin.

kim, Radio Zet

CZYTAJ TAKŻE: Czkawka po bankiecie u "Jaruzela". Absurd goni absurd, czyli o tym, z kim należy, a z kim nie należy siadać do stołu