Prof. Żaryn o Ignacym Tokarczuku: "Jego niezłomność była efektem wiary, która mu podpowiadała, że nie ma kompromisu z każdą doktryną, bo w niektórych - jest obecny diabeł"

fot. wikipedia
fot. wikipedia

Stefczyk.Info: Czym wyróżniał się arcybiskup Ignacy Tokarczuk na tle polskiego duchowieństwa?

Przede wszystkim był przedstawicielem tego pokolenia biskupów, którzy jako młodzi ludzie, doświadczyli dwóch totalitaryzmów, zarówno niemieckiego, jak i sowieckiego i w związku z tym w sposób jednoznaczny, bez cienia wątpliwości potrafili się odnaleźć w rzeczywistości powojennej i w długim trwaniu komunizmu. To odnalezienie się polegało na tym, że wiedzieli, iż misją Kościoła w Polsce jest przede wszystkim obrona wiary, katolicyzmu, ale też ochrona polskości. To jest przedstawiciel tej grupy biskupów na czele której stał starszy od niego kardynał Stefan Wyszyński i druga postać bardzo bliska Tokarczukowi – Jan Paweł II. Niewątpliwie bp Tokarczuk, bardzo nowocześnie i bardzo elastycznie – ale w tym dobrym tego słowa znaczeniu – potrafił zrozumieć nowe wyzwania dla Kościoła,dla hierarchii. W jego dorobku podkreśliłbym: plan diecezjalny budowy kościołów i kaplic na terenie diecezji przemyskiej, aby wierni nie mieli dalej niż 5 km do najblizszej świątyni. Ten jego plan został natychmiast skonfrontowany z bardzo brutalną reakcją ze strony komunistycznej władzy.

Biskup był obiektem prześladowania służby bezpieczeństwa...

Między innymi właśnie za te budowy i konsekracje kościołów, czy kaplic. To był wyścig: pod parasolem ochronnym biskupa wierni tworzyli komitety budowy kościołów i kaplic, z drugiej strony milicja i sb poprzez agenturę dowiadywali się gdzie mają być budowane te świątynie, i próbowali rozbijać te komitety, czy wręcz pacyfikować ludność. (...)

W jaki sposób szykanowano biskupa?

Represje, które stosowano to były przede wszystkim pomówienia, wobec których był praktycznie bezbronny, bo prasa komunistyczna nie dopuszczała sprostowań. Sugerowano, że miał być zwolennikiem nacjonalistów ukraińskich, z drugiej, ze był kolaborantem gestapo, że działał przeciw interesom państwa polskiego. Te pomówienia miały doprowadzić do obniżenia jego autorytetu.

Ale to się nie udało..

Nie powiodło się. Ale skutki negatywne były. Między innymi abp.Tokarczuk opowiadał mi jak bardzo boleśnie odczuwał skutki tych pomówień na terenie Stolicy Apostolskiej za czasów pontyfikatu Pawła VI. Chodziło m.in o to, że gdy w latach 70tych przyjeżdżał do Polski abp. Luigi Poggi, którego zadaniem był nawiązywanie roboczych relacji z rządem komunistycznych to władze PRL stawiały jako przeszkodę postać bpa Tokarczuka. Sugerowały, że Stolica Apostolska powinna wymienić go na mniej konfliktowego i niestety to nie pozostawało bez echa. W Watykanie dawano biskupowi do zrozumienia że nie powinien utrudniać tych rozmów. Już to zdanie " nie powinien utrudniać" stawiało go w szeregu winowajców, co on odczuwał bardzo boleśnie. Zawsze kończył te wspomnienia tym, że już po 89 roku abp Luigi Poggi przeprosił go, tzn, stwierdził – to ty,metropolito przemyski, miałeś rację.

Niezłomna postawa Biskupa Tokarczuka nie była czymś oczywistym w polskim Kościele. Z czego ona wynikała? Wyłącznie z doświadczeń wojennych?

Jedna kwestia to doświadczenie kapłana lwowskiego i seminarzysty, doświadczenie wojennego losu w diecezji lwowskiej, która przeszła przez okupację niemiecką i sowiecką i jeszcze rzeź wołyńską. To niezła dawka doświadczeń, jeśli chodzi o rozpoznanie zła. Myślę, że abp Tokarczuk, właśnie dzięki temu rozpoznał zło, wiedział, gdzie ono jest i ze nie wolno mu ulegać. Że nie wolno paktować z diabłem. Ta jego niezłomność była efektem wiary, która mu podpowiadała  że nie ma kompromisu z każdą doktryna i każdą postawą. Ponieważ w niektórych doktrynach i postawach jest obecny diabeł.

rozmawiała: ansa

cala rozmowa na portal Stefczyk.info

Dotychczasowy system zamieszczania komentarzy na portalu został wyłączony.

Przeczytaj więcej

Dziękujemy za wszystkie dotychczasowe komentarze i dyskusje.

Zapraszamy do komentowania artykułów w mediach społecznościowych.