Ziemkiewicz w "GPC": Kaczyński im dłużej jest w polityce, tym chętniej używa tej prostej strategii: obstawić na ruletce zero i niezłomnie czekać, aż wypadnie

"Nie podoba mi się!" - pod takim tytułem Rafał Ziemkiewicz zamieścił w "Gazecie Polskiej Codziennie" swój komentarz dotyczący bieżących wydarzeń politycznych. Publicysta wskazuje w nim, co go irytuje i denerwuje, ale przede wszystkim wraca do czystek przeprowadzonych w "Rzeczpospolitej" i "Uważam Rze":

Towarzysz Gomułka miał więcej przyzwoitości od Donalda Tuska. Kiedy likwidował niewygodny tygodnik, by zastapić go posłusznym, to przynajmniej zmieniał tytuł. (...) Operacja z "Uważam Rze" przypominała zaś raczej podmiankę redakcji "Tygodnika Powszechnego" w latach pięćdziesiątych

- wskazuje publicysta i dodaje, że nawet wówczas władza nie inspirowała nagonki na wyrzucanych dziennikarzy, jak to miejsce obecnie.

No ale nie ma wolności dla wrogów Unii Wolności

- kpi Ziemkiewicz, wskazując na "mentalność Kalego" dziennikarzy i "autorytetów" biorących udział w tej nagonce.

Zniszczenie przez władzę "Rzeczpospolitej" i "Uważam Rze" salon powitał w sposób, który Bronkowi Wildsteinowi przypomniał skojarzył się z okrzykami "śmielej, śmielej", wznoszonymi w peerelowskim Sejmie podczas sławnego marcowego przemówienia Gomułki

- kontynuuje RAZ, opisując ponure zjawisko plucia na dziennikarzy, którzy stracili pracę.

I ostro pisze o Bratkowkim, a z obowiązku uprzejmości poczuwa się zwolniony, m.in. po tym, jak Bratkowski odmówił mu miana dziennikarza przyzwoitego, bo... "Ziemkiewiczowi nic się nie podoba".

To ciekawy pomysł, że dziennikarzowi musi się coś podobać

- stwierdza sarkastycznie, wyjaśniając, że to niezgodne z jego przekonaniem, bo "dziennikarz jest od tego, żeby pisać o tym właśnie, co zasługuje na potępienie". I przyznaje, że faktycznie nic mu się nie podoba, choć, jak pisze:

Nie udaję, że mam równy dystans do tych, których uważam za cynicznych gangsterów, i tych, których uważam za przeżartych dworactwem nieudaczników.

Bo gdyby udawał, pisze RAZ, to mógłby czerpać profity chociażby z krytyki Jarosława Kaczyńskiego, czego dowód otrzymał po wypowiedzi na ten temat w jednym z internetowych wywiadów, gdzie postawił tezę 'korwinizacji PiS-u". Publicysta zastanawia się, kontynuując ten tok myślenia, czy to skaza na osobowości, czy przemyślana strategia, bo przecież

Kaczyński wiele razy przekonywał, że wbrew obelgom, nie jest świrem i kalkuluje swoje posunięcia.

A to by oznaczało, uważa Ziemkiewicz, że prezesa Prawa i Sprawiedliwości może nie interesować żmudne ciułanie punktów sondażowych, ale chce raz, a porządnie znokautować rywala.

Do Kaczyńskiego to pasuje, im dłużej jest w polityce, tym chętniej używa tej prostej strategii: obstawić na ruletce zero i niezłomnie czekać, aż wypadnie.

Zdaniem publicysty, takim obstawieniem zera jest głoszenie "jako rzeczy pewnej i udowodnionej, że w Smoleńsku doszło do zamachu", bo jak dodaje,

tylko hipoteza skrajna w wypadku potwierdzenia daje szanse wysadzenia Tuska w powietrze.

Ziemkiewicz przyznaje, że już raz Kaczyńskiemu udało się zdobyć ów "złoty róg" - kiedy w latach 90. mówił o fasadowości III RP, co coraz mocniej spychało go na margines życia politycznego, aż do momentu wybuchu afery Rywina, kiedy okazało się, że jego "śmieszne" tezy są prawdziwe.

Założenie, że ten sam mechanizm zadziała w odniesieniu do tragedii, o której już nawet minister Sikorski z redaktorem Żakowskim bezwiednie rozmawiają, jako o zamachu, jest racjonalne, ale ryzykowne

- przyznaje Ziemkiewicz, ale zaraz dodaje, że nadal nie rozumie niektórych posunięć lidera prawicy, takich jak m.in. zrażanie do siebie narodowców, których mógłby wykorzystać w politycznej grze.

Jedyne wyjaśnienie: dlatego, że prezes się endekami brzydzi, podzielając fobie salonu, z którego wprawdzie wyszedł wiele lat temu, ale który z najwyraźniej wciąż nie wyszedł z niego

- kończy Rafał Ziemkiewicz, któremu na sąsiedniej stronie odpowiada w równie obszernej polemice Piotr Lisiewicz.

Całość obu tekstów w dzisiejszej "Gazecie Polskiej Codziennie".

kim, "GPC"