Mija kolejny 10-ty kolejnego miesiąca. Ile jeszcze jest ludzi, dla których ta data coś znaczy? Tego nie wiem, ale na pewno niezbyt dużo, bo w naturze ludzkiej leży chęć nie myślenia i zapominania o sprawach trudnych. Szczególne o sprawach, które generują lęk. Lęk o samego siebie.

Wiem, że 10-ty kwiecień zawsze będzie dużo znaczył dla tych, którzy ponoszą winę za tą Tragedię Narodową. Winę, zarówno bezpośrednią jak i pośrednią. Ich pamięć warunkuje nie lęk, a strach. Przyziemny, prosty strach. Paraliżujący strach. Strach przed ujawnieniem ich winy. Oni tą datę pamiętać będą do swojej śmierci. I walczyć o niepamięć innych. Walczyć z wszelkimi próbami wyjaśnienia tego co się stało.

Już dziś mogę otwarcie powiedzieć, że to daremne wysiłki.

Wysiłki te jednak doprowadziły do tego, że wokół Tragedii Narodowej 10-go kwietnia narasta jak lawina ilość spekulacji, teorii fantastycznych, generowanych czasem chęcią pomocy, dobrej woli, czasem zwykła głupotą, czasem inspiracją osób mataczeniem żywo zainteresowanych.

Zdjęcia i film, które znajdują się poniżej dostałam od osoby, która je wykonała 10-go kwietnia. Sobie, na pamiątkę. Wtedy nie przyszło pewnie jej do głowy, że wszelka dokumentacja i nagarnia z polskiego! lotniska wojskowego dotycząca wylotu polskiego! prezydenta zniknie jak za najlepszych czasów PRL-u. Materiały te zostały ocenione prze ekspertów w Polsce i Stanach. Ich autentyczność nie budzi zastrzeżeń.

Zamieszczam je tutaj, żeby rozprawić się , raz na zawsze, z głupimi spekulacjami, że ten samolot z Warszawy nie odleciał. Jak również, by polecić ocenie Polaków stwierdzenie komisji Millera, która w swoim raporcie dowodzi, że na prezydenta Kaczyńskiego czekały tylko 2 osoby: gen. Błasik i mjr. Protasiuk, podczas gdy na zdjęciach widać osób 5. Nie chciało im się policzyć czy też zalecono nie policzyć ?

Autor: Zuzanna Kurtyka, za: PomnikSmolensk.pl