To jest kultura, która zasługuje tylko na jedno określenie - „kultura śmierci”. Nie bez powodu atakowano za używanie tego określenia Jana Pawła II, którego posądzano o „mowę nienawiści” lub „hejtem”. Papież natomiast stawiał diagnozę. W Wielkiej Brytanii potwierdza się ona z ogromną mocą.

— mówi o decyzji brytyjskiego sądu o odłączeniu od aparatury podtrzymującej życie 2-letniego Alfiego Evansa ksiądz Robert Skrzypczak, duszpasterz akademicki, autor wielu publikacji poświęconych rodzinie.

ZOBACZ TAKŻE: Brytyjskie dzieciobójstwo przeraża bezdusznością. Sąd nakazuje zabić dziecko, wbrew woli rodziców. Komisja Europejska, tak zatroskana losem drzew w polskiej puszczy, milczy…

wPolityce.pl: Jak można ocenić prawo, które może skazać na śmierć niepełnosprawne dziecko?

ks. Robert Skrzypczak: Ten mały chłopak odsłonił całą pustkę aksjologiczną, na której się opiera prawo brytyjskie. To znaczy, że nie ma tam fundamentu. To reakcja, która jest związana ze zgorszeniem cierpienia. Według takiego myślenia cierpienie jest do wyeliminowania i nie ma żadnego sensu. Jeśli rodzi się ciężko chore dziecko, to lepiej zawyrokować, aby odłączyć je od maszyny wspomagającej.

Wiele instytucji oferuje pomoc Alfiemu i jego rodzicom. Wśród nich znalazło się państwo włoskie. Czy przyniesie to zamierzony efekt?

Jestem pod wrażeniem, że Włochy zdecydowały się na tak piękny, szlachetny krok, nadając obywatelstwo Alfiemu. Same w przeszłości miały podobne sytuacje. Mam tu na myśli sprawę Eluany (Eluana Englaro była podtrzymywana przy życiu przez 17 lat, po czym sąd orzekł o wstrzymaniu jej odżywiania - przyp. red.)

Nie zabrakło też stanowczego głosu Kościoła. Czy zostanie on zauważony przez adresatów?

Okazuje się, że to wołanie Kościoła ma sens. Zawsze, kiedy papież zabiera publicznie głos w sprawie praw człowieka, świat zwraca na to uwagę. To jest wielka zasługa papieża Franciszka, że przyjął ojca Alfiego i zwrócił się kilkakrotnie z prośbą o danie szansy temu chłopcu. Chwała Bogu za postawę papieża, podobnie jak za postawę rządu włoskiego, chociaż wszyscy drżeliśmy, dlaczego ten głos z Watykanu nie podniósł się wcześniej.

Lekarze i media nie ukrywają zdziwienia, że po tylu godzinach od odłączenia aparatury, Alfie wciąż żyje.

To są tzw. uprzedzenia naukowe, które nie mają pokrycia w stanie faktycznym, są za to założeniami ideologicznymi. Według nich, z cierpieniem trzeba walczyć za wszelką cenę. Zgorszenie krzyżem - to o tym mówił św. Paweł. Dzisiaj mamy taką kulturę: aborcyjną, narzucającą rozwiązania antykoncepcyjne i wreszcie eutanazyjną. Niedawno zaprezentowano nawet model urządzenia, które będzie mogło służyć do dokonywania wspomaganego samobójstwa. To jest kultura, która zasługuje tylko na jedno określenie - „kultura śmierci”. Nie bez powodu atakowano za używanie tego określenia Jana Pawła II, którego posądzano o „mowę nienawiści” lub „hejtem”. Papież natomiast stawiał diagnozę. W Wielkiej Brytanii potwierdza się ona z ogromną mocą.

Na szczęście, Alfie może liczyć w tych dramatycznych chwilach na opiekę ze strony rodziców…

Ci rodzice są wspaniali. Dają niezwykły przykład bezinteresownej miłości rodzicielskiej. Byli gotowi walczyć nawet u największych autorytetów świata. To może być jak antidotum dla tych wszystkich osób, które deklarują, że sobie nie wyobrażają, żeby urodzić chore dziecko. Dlatego domagają się wszelkich instrumentów prawnych, aby takie dzieciątko zabić, jeśli tylko zostanie zdiagnozowane jakieś prawdopodobieństwo defektu. Jednocześnie jest to podtrzymanie na duchu tych wszystkich rodziców, którzy opiekują się niepełnosprawnymi dziećmi. Przy okazji sprawy Alfiego, jego rodzice też dostali specjalny list ze wsparciem od kilkuset matek. Niestety, w „cywilizacji śmierci” prawa rodzicielskie są zawieszone tam, gdzie w grę wchodzą pieniądze.

Jak Ksiądz ocenia argumenty ludzi, którzy twierdzą, że dalsze ratowanie chłopca przypominałoby uporczywą terapię?

W przypadku Afliego to jest wydumana argumentacja, ponieważ po odłączeniu od aparatury to dzieciątko nadal żyje. Oczywiście, problem uporczywej terapii jest istotny. Ważne jest wyważenie istotnej proporcji między walką o godność człowieka i prawo do życia a niebezpieczeństwem uporczywej terapii. Jest ona człowiekowi niepotrzebna i odrzucona przez naukę Kościoła.

Rozmawiał: Paweł Zdziarski