Tym razem islamonaziści zamordowali dzieci. Nie wiadomo nawet jak to komentować

Pisałem już kilkakrotnie, że Europejczycy muszą przygotować się do życia jak w Izraelu. Żołnierze z karabinami na ulicach, snajperzy, wszechobecne kontrole i poczucie ciągłej niepewności czy wrócimy do domu- oto świat po symbolicznej dacie 9/11.

Gdy rano włączyłem telewizor i dowiedziałem się o kolejnym krwawym zamachu wzruszyłem ramionami. Pomodliłem się w duchu za ofiary i ruszyłem do innych zajęć. Oto Europa. Kraina przyciągająca do siebie miliony emigrantów. Zatruta poprawnością polityczną nie pozwalającą zbyt mocno utożsamiać zamachowców z konkretną religią. Stara, zdychająca, wyperfumowana ciota dająca się wykorzystywać przez radykalnych dżihadystów. Szczęśliwa, że zrywa z własną tożsamością i własnym duchem. Kolejny raz dostała cios od islamonazistów ( nie mylić z pokojowo nastawionymi muzułmanami). Dzień jak co dzień. Miesiąc jak miesiąc. Wojna cywilizacji trwa.

Tym razem jednak wstrząs był większy. Niezidentyfikowany jeszcze islamonazista ( nie mam wątpliwości, że to ktoś taki dokonał zamachu szczególnie, że radość wybuchła na stronach internetowych zwolenników ISIS) porwał się na dzieci. Bo to one są fanami gwiazdy pop Ariany Grande.

Nastolatki, nieletni. Najbardziej niewinni. Co najmniej 22 osoby zginęło, a 59 zostało hospitalizowanych po zamachu terrorystycznym, do którego doszło wczoraj wieczorem przed halą widowiskową w Manchesterze. To nie tylko zamach na nasz styl życia. Na naszą kulturę, ale właśnie na najbardziej niewinnych ludzi. Na dzieci. Czy więcej coś trzeba pisać?

Naszym wrogiem nie są żołnierze. Nie są przedstawiciele cywilizowanego świata. Naszym wrogiem są bestie. Zezwierzęcone hordy zasługujące wyłącznie na śmierć. Brutalną, bolesną śmierć.