Uwagę całej Europy i całego Zachodu wzbudziła wiadomość, że Socjaldemokratyczna Partia Niemiec (SPD) zaczęła wygrywać sondaże wyborcze przed wyborami do Bundestagu, rozpisanymi na 24 września 2017 roku. Dotąd w lutym 2017 roku wygrała co czwarty sondaż. Zyskała wzrost poparcia o połowę – z 20 do 30 procent wyborców według średniej sondaży – dzięki ogłoszeniu w końcu stycznia, że jej kandydatem na kanclerza jest były przewodniczący Parlamentu Europejskiego Martin Schulz.

Ale równie ważne i ciekawe jest, kto stracił. Żadna z pozostałych partii lewicowych. Zaskakujące pierwsze miejsce w rankingu strat ma prawicowa Alternatywa dla Niemiec (AfD), jedyna duża partia niemiecka opowiadająca się za częściowym demontażem – chociaż nie likwidacją – Unii Europejskiej. Zgubiła jedną trzecią poparcia i w co drugim sondażu spada do strefy jednocyfrowej. Niemiecka socjaldemokracja stanowi biegunowe przeciwieństwo liberalnej ekonomicznie, a konserwatywnej społecznie Alternatywy dla Niemiec, więc masowy bezpośredni przepływ wyborców między nimi jest nieprawdopodobny. Prawdopodobnie mają miejsce inne zjawiska: liczni zwolennicy AfD zwątpili w jej dojście do władzy przeciw jednocześnie kanclerz Angeli Merkel i dynamicznemu kandydatowi na kanclerza Martinowi Schulzowi – zatem przeszli do grupy niezdecydowanych. Tymczasem Schulz przekonał i przyciągnął wielu innych niezdecydowanych – w tym umiarkowanie lewicowych, którzy dotąd nie widzieli szansy na wyborcze sukcesy SPD.

Drugie miejsce w rankingu strat zajmuje – gubiąc pięć punktów procentowych poparcia – chrześcijańska demokracja CDU/CSU, z którą SPD współrządzi w Republice Federalnej. Awans socjaldemokracji o dziesięć punktów przy spadku chrześcijańskiej demokracji o pięć punktów to wstępna – bardzo wstępna – zapowiedź odwrócenia układu sił wewnątrz wielkiej koalicji, jeśli taka powstanie znów po 24 września. To także wstępne – bardzo wstępne – potwierdzenie realnej szansy Martina Schulza na kanclerstwo w tym najbardziej prawdopodobnym scenariuszu wyborczym. Najmniej prawdopodobna stała się realizacja programu Alternatywy dla Niemiec.

CZYTAJ TAKŻE: Niemcy mają i okręgi jednomandatowe, i reprezentację proporcjonalną. Wynalazek z niemieckich wyborów federalnych przyjmuje się na Węgrzech i w Wielkiej Brytanii

CZYTAJ TAKŻE: Europejskie siły odstraszania reakcją na niepewną przyszłość NATO. UE nie jest stroną Traktatu o Nierozprzestrzenianiu Broni Jądrowej

CZYTAJ TAKŻE: Na Litwie najszybciej powstaje batalionowa grupa bojowa NATO. Liderem Niemcy, uczestniczy razem 7 sojuszników