Zuchwałość naiwniaka. Szokujący wynik wyborów amerykańskich przesłonił klęskę Baracka Obamy

Tekst ukazał się w serwisie sdp.pl.

Szokujący wynik wyborów amerykańskich przesłonił klęskę Baracka Obamy. Bilans jego prezydentury jest żałosny, gdy pamiętamy program, z jakim przyszedł do władzy.

Jego jedyny tytuł do startu w kampanii wyborczej stanowiło dobre przemówienie na konwencji demokratów cztery lata wcześniej o uzdrowieniu stosunków rasowych. Czy to pojmujecie? Dobre przemówienie plus elegancka prezencja, plus czarna skóra i bęc! jesteś kandydatem na prezydenta Stanów Zjednoczonych. Za rywala republikańskiego miał weterana wojny wietnamskiej oraz bojów w Waszyngtonie, szlachetnego senatora Johna McCain. Wygrał z nim i został ikoną lewicy. Pierwszy czarny mieszkaniec Białego Domu musiał być otoczony kultem. Jednak wielu Amerykanów uznało go za uzurpatora.

Po wyborach miał uleczyć antagonizmy między białymi i czarnymi. A dzisiaj stosunki rasowe w Ameryce są gorsze, niż osiem lat temu. Powstał wywrotowy ruch Black Lives Matter, który wzywa do przemocy wobec policjantów w odwecie za brutalność policji. Gdyby dla działaczy BLM życie Murzynów rzeczywiście stanowiło samodzielną wartość a nie było pionkiem w walce o szacunek, zajęliby się mordami Murzynów na Murzynach. Czarnych ofiar przemocy ze strony czarnych jest wielokrotnie więcej, niż ofiar policji.

Obama obiecał zmienić Waszyngton, doprowadzając do przyjaznej współpracy partii. Ileż miał tupetu, albo naiwności nieopierzony senatorek z Illinois, bez doświadczenia na scenie krajowej, żeby porywać się na wywrócenie kultury politycznej. Bo dzisiaj podział między republikanami i demokratami jest co najmniej tak samo głęboki, jaki był osiem lat temu. Wyraziła to ostatnia, wyjątkowo jadowita kampania wyborcza. „ Washington gridlock” – waszyngtoński zator, w którym obie partie nawzajem blokują posunięcia tej drugiej umocnił się w praktyce stolicy i w żargonie komentatorów.

Wszedł do Białego Domu z dużym kapitałem politycznym dzięki rozbudzonej nadziei wyborców na dobrą zmianę. Wielką część kapitału zużył na wprowadzenie Obamacare. Wymusił na swojej partii poparcie dla przymusowego ubezpieczenia zdrowotnego 20 milionów Amerykanów. Jednak jest to system tak skomplikowany, że znienawidzony przez lekarzy oraz wielu pacjentów. A po ostatnich wyborach, które dały republikanom pełnię władzy, zostanie obalony. Co miało być historycznym wkładem Baracka Obamy w państwo dobrobytu, wkrótce przestanie istnieć.

Owszem, poważnym osiągnięciem było wyprowadzenie kraju z kryzysu finansowego 2008 roku. Ale przecież była to tylko kontynuacja polityki poprzednika George’a Busha. Polega na ogromnym zwiększeniu długu publicznego. Kryzys bez precedensu w dziejach został jedynie odsunięty w czasie.

W polityce zagranicznej chciał przeprowadzić „restet” stosunków z Rosją. Czemu więc dzisiaj poważni politycy i generałowie szykują NATO do wojny z Rosją w odpowiedzi na prowokacje Putina? Relacje Waszyngtonu z Moskwą są tak złe, jak za czasów ZSRR.

Ledwie postawił pierwsze kroki na scenie międzynarodowej, dostał pokojową nagrodę Nobla. Uznał to za zaliczkę uznania za przyszłe osiągnięcia mediatora. I nawet starał się. Kilka miesięcy po inauguracji pojechał do Kairu, gdzie wygłosił pojednawczą mowę do muzułmanów na uniwersytecie, centrum intelektualnym islamu. Dziś Bliski Wschód stoi w płomieniach. Miliony imigrantów islamskich przybywają do Europy, następne szykują się do zalania kontynentu. Libia i Syria leżą w gruzach. Powstało Państwo Islamskie a po rozbiciu na Bliskim Wschodzie tym bardziej przeniesie walkę z Zachodem do Europy. Z „Arabskiej wiosny” zostały iluzje o demokracji w ludach, które nie dojrzały do niej.

Nieudolny prezydent, za to czarny i w dobrym stylu uwiódł liberalne media. Mało kto więc zauważał, jak z jego książki „Zuchwałość nadziei”, zostaje zuchwałość senatorka ze stanu Illinois, który sięgnął po największą władzę na ziemi.