Społeczną debatę o eutanazji chcą otworzyć polscy psycholodzy. Twierdzą, że tworzą w ten sposób podwaliny społeczeństwa obywatelskiego, A „medyczna decyzja o zakończeniu życia” to wyraz odpowiedzialności za „jakość życia we wspólnocie ”.

To brzmi jak kiepski żart — jedno z polskich stowarzyszeń psychologicznych zapowiada szeroką dyskusję o eutanazji. Starannie wystrzega się jednak użycia tego słowa, z uporem mówiąc o „medycznej decyzji o zakończeniu życia ”

Medyczna decyzja, czyli podjęta przez lekarza lub pielęgniarkę. Bo na przykład lincz we Włodawie można nazwać „sąsiedzką decyzją o zakończeniu życia ”. Samobójstwo Leppera to „polityczna decyzja o zakończeniu życia ”. A morderstwo małej Madzi w Sosnowcu było oczywiście „rodzicielską decyzją o zakończeniu życia”

— ironizuje psycholog, który przysłał mi komunikat łódzkiego „Towarzystwa Wiedzy Psychologicznej Start”, organizacji pożytku publicznego, współpracującej z instytucjami oświatowymi.

Jak napisano w komunikacie, „medyczna decyzja o zakończeniu życia” jest „ szczególnie ważka i intymna”. Ma także znaczenie „dla podmiotu i bliskich” (trudno w to wątpić, choć sformułowanie „medyczna decyzja ” wskazuje, że pacjent jest przedmiotem decyzji, a nie podmiotem. Ale „podmiot ” brzmi niewątpliwie bardziej poprawnie politycznie).

Ciekawie zapowiada się już konferencja, która ma otworzyć społeczną debatę. Oprócz lekarzy — w tym toksykologa, co sugeruje, że od razu można będzie przystąpić do omawiania konkretów „medycznej decyzji ” — wystąpi na niej też weterynarz (czyżby chodziło o „końskie dawki ” specyfików aplikowanych, gdy decyzja już zapadnie?).

Jak zapowiadają łódzcy psycholodzy, przewiduje się warsztaty i szkolenia jako kontynuację debaty. Bo przecież — tak, zgadliście państwo, jeśli obstawialiście poprawnościową nowomowę - „człowiek staje się podmiotem swego życia w jego wszystkich aspektach i musi się nauczyć tej podmiotowej odpowiedzialności ”.

Maja Narbutt