Dawno, dawno temu gość o ksywce Platon skonstruował opowieść, która do historii przeszła jako „Alegoria jaskini platońskiej”.

Gość ów, żyjący w V i IV w. przed Chrystusem, posiadając najwyraźniej niezłą wyobraźnię, zafascynował współżyjących i wiele kolejnych pokoleń filozofów przypuszczeniem, że być może nie żyjemy w świecie prawdziwym, ale w jakiejś ułudzie. Że wcale nie mamy kontaktu z tym, co oryginalne, ale że przed oczami ciągle przesuwają się nam jakieś podróby, fejki, czy – jak sam mówił – kopie.

Osobom mniej od siebie dociekliwym, wyposażonym w słabszą wyobraźnię (dziś powiemy: gorsze procesory mózgowe) wyniki swoich odkryć w prostszy sposób przedstawił mniej więcej tak: ludzie żyją uwięzieni w ciemnościach jaskini. Siedzą odwróceni tyłem do wejścia, skuci…