Trudno zrozumieć postawę, jaką prezentuje znaczna część krajowego środowiska sędziowskiego. Przedstawiciele Temidy usilnie próbują rysować swój wizerunek jako męczenników bezdusznego Lewiatana. Problem w tym, że to oni przez lata składali mu ofiary.

Wspomniane ofiary to tysiące ludzi, którzy ucierpieli przez niesprawiedliwe wyroki będące owocem wadliwych procedur. Procedur, na które składały się pycha, ignorancja, brak dobrej woli, opieszałość, i nierzetelność.

Na tym tle głosy oburzenia, jakie podnoszą się w obliczu ostatnich zapowiedzi resortu sprawiedliwości, stają niezrozumiałym jazgotem. Najlepszym przykładem jest skierowanie przez przedstawicielstwo Komisji Europejskiej w Polsce pisma do unijnej komisarz ds. polityki regionalnej Coriny Cretu, w którym stwierdzono, że w Polsce:

dochodzi do ustawicznego łamania prawa, zmiany w sądownictwie zmierzają do ograniczenia suwerenności sądów, a sędziowie są wręcz fizycznie atakowani.

Cały dokument jest utrzymany w podobnym tonie.

Sytuacja staje się poważna. Sędziowie protestujący przeciw planowanym reformom są prześladowani przez różne instytucje publiczne i zastraszani przez „nieznanych sprawców”

— czytamy.

Wśród form rzekomego prześladowania wskazuje się: „dokładną kontrolę deklaracji podatkowych członków rodzin”, „akty wandalizmu wobec własności, takie jak uszkodzenie opon czy hamulców ich samochodów”.

Podnoszenie takiego alarmu jest czymś niewiarygodnym. Na  Kongresie Sędziów Polskich padają słowa o „nadzwyczajnej kaście ludzi”, a prof. Małgorzata Gersdorf skarży się na zarobki w wysokości 10 tys. brutto. W tym samym czasie mnożą się doniesienia o pospolitych przestępstwach popełnianych przez przedstawicieli Temidy.

Czy wspomniane słowa i incydenty znamionują ludzi, którzy mają być symbolem uciskanej grupy, prześladowanej przez władzę?

Czytaj dalej na następnej stronie ===>