Czytając tego rodzaju odezwy, myślę sobie, że podobnie jak nie da się u dzieci zbyt długo utrzymać wiary w przynoszącego prezenty Mikołaja, tak samo nie sposób oczekiwać od przyszłych pokoleń naiwnego przekonania, że polityka jest szlachetnym działaniem na rzecz wspólnego dobra. Zasłona spadnie im z oczu prędzej czy później.

Jednak mimo, że nie uznajemy św. Mikołaja z Laponii, to przecież wręczamy sobie 6 grudnia prezenty. Co więcej – odbudowujemy w naszych dzieciach pamięć o prawdziwym biskupie Mikołaju, który słynął z dobroci i dlatego warto go naśladować.

W podobny sposób, krok po kroku, odwołując się do tradycji i historycznych wzorców, możemy przywracać wiarę w szlachetność w życiu społecznym, a nawet w polityce. Ale trzeba mity zastąpić rzeczywistością. Zamiast działać przeciw sobie i manipulować, weźmiemy się za merytoryczną debatę, edukację i pozytywne działanie. O taki właśnie prezent w swoim tegorocznym liście proszę św. Mikołaja.