Niemcy nie należą do uczuciowych narodów, nie należą do nich kraje północnej Europy, gdzie króluje moralność protestancka stawiająca sukces materialny nad szczęście jednostki i radość z przynależności do rodziny. Nic zatem dziwnego, że odbieranie dzieci z powodu biedy i nie stosowania się do reguł narzuconych przez państwo opiekuńcze jest na porządku dziennym np. w Szwecji i Norwegii. Sprzyja tym praktykom relatywizm moralny, pozwalający naginać prawo do widzimisię urzędników. Szykany władz dotykają coraz częściej Polaków, bo są czemuś inni, niedostosowani, pielęgnują swój język ojczysty na dodatek chodzą do kościoła. Katolickiego. Należy poddać ich resocjalizacji, żeby stali się prawdziwymi Europejczykami, na miarę czasów. W ten sposób przybysze wpadają w objęcia państwa opiekuńczego, które z biegiem lat zamieniło się w rodzaj aparatu opresyjnego, wymuszającego na obywatelach posłuszeństwo nie tylko wobec prawa, co zrozumiałe, ale również wyznawanie poglądów narzucanych przez rządzące elity.
Czy mała Lenka wróci do mamy, czy nie, zależy od łaskawości niemieckiego sądu. Jak wiadomo prawo można różnie interpretować, bo w naszej rzeczywistości prawda jest relatywna, a „prawdziwość” jest cechą przysługującą sądom, opiniom, a nawet teoriom. Wartości i związane z nimi normy i oceny mają charakter względny, zmieniają się w czasie, są zależne od miejsca i od oceniającego. Jasne? Jasne.
A poza tym Niemcy mają u Polaków „przechlapane”. Wszystko przez tę historię, która prześladuje naszych sąsiadów. Internauci przypominają im tragedię dzieci Zamojszczyzny, wydzieranych z rąk zrozpaczonych matek i wywożonych do III Rzeszy na zniemczenie. I pytają: czy odbiera się także dzieci kobietom muzułmańskim, z powodu biedy albo patologii?
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
Niemcy nie należą do uczuciowych narodów, nie należą do nich kraje północnej Europy, gdzie króluje moralność protestancka stawiająca sukces materialny nad szczęście jednostki i radość z przynależności do rodziny. Nic zatem dziwnego, że odbieranie dzieci z powodu biedy i nie stosowania się do reguł narzuconych przez państwo opiekuńcze jest na porządku dziennym np. w Szwecji i Norwegii. Sprzyja tym praktykom relatywizm moralny, pozwalający naginać prawo do widzimisię urzędników. Szykany władz dotykają coraz częściej Polaków, bo są czemuś inni, niedostosowani, pielęgnują swój język ojczysty na dodatek chodzą do kościoła. Katolickiego. Należy poddać ich resocjalizacji, żeby stali się prawdziwymi Europejczykami, na miarę czasów. W ten sposób przybysze wpadają w objęcia państwa opiekuńczego, które z biegiem lat zamieniło się w rodzaj aparatu opresyjnego, wymuszającego na obywatelach posłuszeństwo nie tylko wobec prawa, co zrozumiałe, ale również wyznawanie poglądów narzucanych przez rządzące elity.
Czy mała Lenka wróci do mamy, czy nie, zależy od łaskawości niemieckiego sądu. Jak wiadomo prawo można różnie interpretować, bo w naszej rzeczywistości prawda jest relatywna, a „prawdziwość” jest cechą przysługującą sądom, opiniom, a nawet teoriom. Wartości i związane z nimi normy i oceny mają charakter względny, zmieniają się w czasie, są zależne od miejsca i od oceniającego. Jasne? Jasne.
A poza tym Niemcy mają u Polaków „przechlapane”. Wszystko przez tę historię, która prześladuje naszych sąsiadów. Internauci przypominają im tragedię dzieci Zamojszczyzny, wydzieranych z rąk zrozpaczonych matek i wywożonych do III Rzeszy na zniemczenie. I pytają: czy odbiera się także dzieci kobietom muzułmańskim, z powodu biedy albo patologii?
Strona 2 z 2
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/spoleczenstwo/305361-w-objeciach-panstwa-opiekunczego-niemcy-maja-u-polakow-przechlapane?strona=2
