Krzysztofa Skowrońskiego najbardziej zaskoczył kontekst historycznych wydarzeń:
Nie zdawałem sobie sprawy, że kolejne wsie były pacyfikowane. Ciekawa jest też historia zmian, dokonywanych na pomnikach. Historia pisana dyskretnie. Najpierw napisy wskazują na Niemców, gestapo, potem na nieznanych zabójców, wreszcie na sąsiadów. Jest też w tym filmie odwaga pokazania, jak ludność żydowska zachowywała się między 1939 a 1941 rokiem. O tym , jak do aparatu represji na ziemiach okupowanych szli masowo Żydzi. Żołnierzy radzieckich po pakcie Ribbentrop/ Mołotow witali jak wyzwolicieli, a nie okupantów, bo byli rosyjskimi Żydami i język rosyjski znali lepiej, aniżeli polski. O tym się często zapomina, a to jest ważne, żeby zrozumieć bierność ludności polskiej Jedwabnego. To była biernośc wobec tych, którzy byli w aparacie przemocy.
Janusz Pichlak podkreśla, że film ten jest ważny w sferze odwagi mówienia o polskich sprawach: o konieczności bronienia polskiej racji stanu, prawdy historycznej.
Nie uprawiamy dobrej polityki historycznej, inne narody robią to znacznie lepiej
— mówi Pichlak.
W opinii mediów głównego nurtu – nie wiedzieć czemu – Polacy mają opinię antysemitów. Nawet, jeśli Polacy nie lubili Żydów to nie jest jeszcze powód, aby nazywać ich antysemitami. Żydzi tez nie lubili Polaków, ale Polacy nie mówią o nich polonofoby. Najwyższy czas, aby zrewidować kłamstwa Grossa. To zresztą nie jest żaden historyk, tylko – jak powiada Stanisław Michalkiewicz – bajkopisarz.
Obraz Elżbiety i Wacława Kujbidów jest według Janusza Pichlaka ważny jeszcze z innego powodu.
Musimy wreszcie zacząć mówić o polskich sprawach polskim głosem, ale w kategoriach polskiego interesu. Jeśli jest prawdą, że Polacy mieli w Jedwabnem swój bierny udział, rozliczmy to i zakończmy temat. Ale nie może to być pretekstem do tego, aby nękać polskie społeczeństwo, upokarzać je, stwarzać sytuację ciągłego poddaństwa, psychicznej bezradności. Polacy powinni zrzucić z siebie poczucie winy.
Elżbieta i Wacław Kujbidowie mieszkają w Kanadzie. Od maja 2012 roku prowadzą internetową, niezależną telewizję patriotyczną TV Niezależna Polonia. Wacław Kujbida w latach 1976-1977 był współautorem scenariusza „Spotkań z Balladą” oraz słuchowisk i radiowych audycji satyrycznych. Pisał też teksty kabaretowe i teksty piosenek, był korespondentem Polskiej Sekcji Radio Canada International. Współpracował i publikował w nowojorskim „Nowym Dzienniku”, wychodzącym w Toronto „Głosie Polskim” i w „Związkowcu”. W Polsce publikuje w miesięczniku „WPiS”, w „wSieci Historii” i od czasu do czasu w „Gazecie Polskiej”. Jest członkiem Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.
Błażej Torański
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
Krzysztofa Skowrońskiego najbardziej zaskoczył kontekst historycznych wydarzeń:
Nie zdawałem sobie sprawy, że kolejne wsie były pacyfikowane. Ciekawa jest też historia zmian, dokonywanych na pomnikach. Historia pisana dyskretnie. Najpierw napisy wskazują na Niemców, gestapo, potem na nieznanych zabójców, wreszcie na sąsiadów. Jest też w tym filmie odwaga pokazania, jak ludność żydowska zachowywała się między 1939 a 1941 rokiem. O tym , jak do aparatu represji na ziemiach okupowanych szli masowo Żydzi. Żołnierzy radzieckich po pakcie Ribbentrop/ Mołotow witali jak wyzwolicieli, a nie okupantów, bo byli rosyjskimi Żydami i język rosyjski znali lepiej, aniżeli polski. O tym się często zapomina, a to jest ważne, żeby zrozumieć bierność ludności polskiej Jedwabnego. To była biernośc wobec tych, którzy byli w aparacie przemocy.
Janusz Pichlak podkreśla, że film ten jest ważny w sferze odwagi mówienia o polskich sprawach: o konieczności bronienia polskiej racji stanu, prawdy historycznej.
Nie uprawiamy dobrej polityki historycznej, inne narody robią to znacznie lepiej
— mówi Pichlak.
W opinii mediów głównego nurtu – nie wiedzieć czemu – Polacy mają opinię antysemitów. Nawet, jeśli Polacy nie lubili Żydów to nie jest jeszcze powód, aby nazywać ich antysemitami. Żydzi tez nie lubili Polaków, ale Polacy nie mówią o nich polonofoby. Najwyższy czas, aby zrewidować kłamstwa Grossa. To zresztą nie jest żaden historyk, tylko – jak powiada Stanisław Michalkiewicz – bajkopisarz.
Obraz Elżbiety i Wacława Kujbidów jest według Janusza Pichlaka ważny jeszcze z innego powodu.
Musimy wreszcie zacząć mówić o polskich sprawach polskim głosem, ale w kategoriach polskiego interesu. Jeśli jest prawdą, że Polacy mieli w Jedwabnem swój bierny udział, rozliczmy to i zakończmy temat. Ale nie może to być pretekstem do tego, aby nękać polskie społeczeństwo, upokarzać je, stwarzać sytuację ciągłego poddaństwa, psychicznej bezradności. Polacy powinni zrzucić z siebie poczucie winy.
Elżbieta i Wacław Kujbidowie mieszkają w Kanadzie. Od maja 2012 roku prowadzą internetową, niezależną telewizję patriotyczną TV Niezależna Polonia. Wacław Kujbida w latach 1976-1977 był współautorem scenariusza „Spotkań z Balladą” oraz słuchowisk i radiowych audycji satyrycznych. Pisał też teksty kabaretowe i teksty piosenek, był korespondentem Polskiej Sekcji Radio Canada International. Współpracował i publikował w nowojorskim „Nowym Dzienniku”, wychodzącym w Toronto „Głosie Polskim” i w „Związkowcu”. W Polsce publikuje w miesięczniku „WPiS”, w „wSieci Historii” i od czasu do czasu w „Gazecie Polskiej”. Jest członkiem Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.
Błażej Torański
CZYTAJ RÓWNIEŻ: Cały program MAJ NA FOKSAL
Strona 2 z 2
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/spoleczenstwo/292253-maj-na-foksal-jedwabne-odrzucic-poczucie-winy-niemcy-zamordowali-zydow-w-jedwabnem-to-jest-przytlaczajace-swiadectwo-tego-co-tam-sie-zdarzylo?strona=2
