Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.

Jakość etyki zależy od jakości antropologii i odpowiedzi na podstawowe pytanie: kim jest człowiek? Etyka zasad oparta na antropologii i etyce arystotelesowskiej, tomistycznej czyli etyka personalistyczna wydaje się jedynym sensownym wyjściem dla uratowania człowieka przed skrajnym zalewem rzeczy i jego skrajnym uprzedmiotowieniem

– powiedział abp Hoser.

Wskazał, że taka etyka przypomina, iż ciało stanowi wraz z jego morfologią i funkcją integralną część osoby ludzkiej.

Jak podkreślił abp Hoser, należy przywrócić niepodważalną wartość każdego życia ludzkiego, bez względu na jego użytkową, produkcyjną przydatność i bez względu na jego zdolność do samoobrony, jakość biologiczną i wydajność czynnościową.

Załamanie się poczucia wartości życia ludzkiego, poddanie go skrajnemu relatywizmowi, prowadzi do postępującej degradacji medycyny i życia społecznego

– zaakcentował hierarcha.

Przewodniczący Zespołu KEP ds. Biotycznych wskazał, że zagrożenie dla życia ludzkiego przejawia się w tych fazach, gdy jest ono najsłabsze i najbardziej zależne od środowiska i otoczenia. Są to początek i koniec życia ludzkiego. Przypomniał, że ofiary aborcji w świecie sięgają rocznie co najmniej 60 mln ludzi w okresie prenatalnym i coraz częściej dotyczą nawet drobnych i dobrze rokujących wad czy uszkodzeń.

Odmowa cech człowieczeństwa człowiekowi słabemu i bezbronnemu, głównie w okresie embrionalnym, sięga coraz wyższego przedziału wiekowego, aż do tworzenia pojęć potworków, jak aborcja postnatalna, czego przykład mieliśmy w szpitalu św. Rodziny

– przypomniał abp Hoser.

Hierarcha wskazał także, że cień eutanazji kładzie się na końcowym okresie życia biologicznego człowieka wchodząc do kanonu postępowania ubezpieczycieli i managerów zdrowia publicznego.

Strona 2 z 4