Mazowsze, będące według oficjalnych statystyk najbogatszym województwem w Polsce, jest zarazem najbardziej zróżnicowanym wewnętrznie rejonem naszego kraju. Na tle całego regionu bez wątpienia wyróżnia się Warszawa, gdzie według danych europejskich poziom życia jest zbliżony do zachodniego. Uważam, że największym wyzwaniem dla Mazowsza na najbliższe lata jest osiągnięcie względnej spójności rozwojowej na obszarze całego województwa, tak aby różnice między obecnie najbogatszymi a najbiedniejszymi gminami były jak najmniejsze.

Aby osiągnąć ten cel należy odrzucić forsowaną przez koalicję PO-PSL koncepcję rozwoju, zgodnie z którą pieniądze publiczne powinny zasilać przede wszystkim najbogatsze części naszego kraju. Zwolennicy tego modelu twierdzą, że na zasadzie dyfuzji skutki dalszego wzrostu gospodarczego bogatych miejscowości odczują również biedniejsze rejony. Osiem lat wspólnych rządów realizujących to założenie Platformy Obywatelskiej i PSL dowiodło, że jest wprost przeciwnie – różnice między najbogatszymi a najbiedniejszymi ośrodkami są coraz większe. W programie Prawa i Sprawiedliwości zaproponowaliśmy strategię zrównoważonego rozwoju, realizowaną dotąd z wieloma sukcesami m. in. w Niemczech.

Wychodzimy z założenia, że niedopuszczalne jest kierowanie olbrzymich środków finansowych niemal wyłącznie ku bogatym gminom, takim jak Warszawa, podczas gdy inne miejscowości wyludniają się z powodu gigantycznego bezrobocia i braku perspektyw. Naszym zdaniem jednym z głównych celów władzy publicznej powinno być wyrównanie poziomu życia na obszarze całego kraju. Jednym z narzędzi, przy pomocy którego można skutecznie realizować założenia modelu zrównoważonego rozwoju, są środki europejskie. Unia Europejska dzieli państwa członkowskie według opracowanego przez siebie systemu NUTS, w ramach którego regiony z PKB na mieszkańca mniejszym niż 75 proc. średniej unijnej otrzymują największe dotacje. Obszary, gdzie PKB na mieszkańca jest mniejsze niż 90 proc. średniej również mogą ubiegać się o względnie duże środki. Niestety, w przypadku województwa mazowieckiego średni poziom zamożności winduje do góry Warszawa wraz z powiatami podwarszawskimi, przez co wbrew faktom nie jesteśmy uznawani za region biedny. Przyczynia się to do zmniejszenia ilości środków unijnych przeznaczanych dla Mazowsza, jak również powoduje inne szkody wynikające z łączenia w ramach polityki regionalnej okolic warszawskich wraz z resztą województwa w jeden obszar. Z pewnością nikt rozsądny nie ma wątpliwości, że północne Mazowsze jest rejonem o zupełnie innym charakterze niż okręg warszawski. Większość powiatów naszego regionu wyludnia się w zatrważającym tempie, ponieważ młode pokolenie nie widzi dla siebie perspektyw w rodzinnych miejscowościach. Jeśli chcemy, aby młodzi wiązali swoją przyszłość z północnym Mazowszem, powinniśmy w ramach polityki regionalnej uwzględnić specyfikę naszego rejonu. Receptą na ten stan rzeczy jest podjęcie zasadniczej reformy administracyjnej państwa, w ramach której Warszawa oraz powiaty podwarszawskie zostaną wyodrębnione z Mazowsza jako oddzielne województwo. Dzięki tej operacji będzie możliwa zmiana statusu naszego regionu w klasyfikacji europejskiej, poprzez którą oficjalne statystyki zaczną odzwierciedlać faktyczny poziom życia w powiatach północnego Mazowsza. Pozwoli to na pozyskanie dla nas większych środków z przeznaczonej na spójność puli budżetu unijnego.

Przeprowadzenie takiej operacji przewiduje przyjęty w 2014 r. program Prawa i Sprawiedliwości. Ze swojej strony pragnę zadeklarować, że jeśli uda mi się uzyskać mandat poselski, będę podejmował starania na rzecz zlokalizowania nowej stolicy województwa mazowieckiego w Płocku. Podjęcie takiej decyzji wzmocni polityczną i gospodarczą siłę północnego Mazowsza, dzięki czemu staniemy się dużo atrakcyjniejszym regionem dla inwestycji. Przełoży się to na zmniejszenie bezrobocia oraz wzrost wpływów podatkowych dla samorządów lokalnych. Dokonanie tej odważnej rewolucji administracyjnej powinno być jednym z priorytetów rządu wyłonionego w wyniku nadchodzących wyborów parlamentarnych. Okres wyjątkowo niesprawiedliwej praktyki traktowania Warszawy oraz reszty Mazowsza jako jednolitego obszaru regionalnego tym samym dobiegnie końca. Płock stoi przed szansą na awans do statusu miasta wojewódzkiego, co przełoży się na wzrost poziomu życia w całym naszym regionie.