W Europie Zachodniej obserwuje się tendencję do upraszczania procedur prawnych dotyczących zmiany płci. W Norwegii rząd zaproponował, by dzieci już w wieku 7 lat mogły przy wsparciu rodziców zmienić płeć prawną.
W Polsce ustawę o uzgodnieniu płci Sejm przyjął w czwartek. Ma ona uprościć procedury prawne dotyczące uzgodnienia płci. Będzie się to odbywać w trybie nieprocesowym, a zajmować się tym będzie jeden sąd - w Łodzi. Decyzję będzie podejmował na podstawie orzeczeń lekarskich.
W Irlandii ustawę zezwalającą na prawną zmianę płci bez interwencji medycznej i uzyskiwania zgody władz parlament przyjął w połowie lipca. Dotyczy to jednak tylko osób, które ukończyły 18 lat, czym niepokoili się zwolennicy prawa osób transpłciowych do swobodnego wyboru płci. Wskazywali oni, że ustawa nakłada ograniczenia na osoby w wieku 16-18 lat (obserwacja medyczna, zgoda rodziców, nakaz sądowy) oraz nie ma zastosowania dla osób w wieku poniżej 16 lat.
Szefowa organizacji domagającej się równości dla osób transpłciowych (TENI) Sara Phillips podkreśliła, że w społeczeństwie irlandzkim nastąpił „niewiarygodny zwrot” i że samookreślenie płci należy do najważniejszych praw człowieka.
W Szwecji decyzję o zmianie prawnej płci podejmuje podległa władzom rada ekspertów. Wnioskodawca, którego tożsamość płciowa różni się od płci wpisanej w akcie urodzenia, wypełnia wniosek dostępny w internecie. Procedurę prawną uzgadniania płci reguluje ustawa z 1972 r.
Rada ekspertów (szw. Raettsliga radet) składa się z kilkunastu osób - lekarzy oraz psychologów. Podlega rządowej agencji ds. zdrowia Socialstyrelsen, ta zaś ministerstwu zdrowia. Decyzję rady ekspertów można zaskarżyć do sądu administracyjnego.
Aby udowodnić, że jest się osobą transpłciową należy dołączyć akt urodzenia oraz orzeczenie lekarskie. Z trwających przynajmniej dwa lata obserwacji i badań (testów psychologicznych) powinno wynikać, że wnioskodawca „od dłuższego czasu odczuwa, że przynależy do innej płci oraz od pewnego czasu zachowuje się w zgodzie z nową płcią”. Musi istnieć też pewność, że będzie tak postępować w przyszłości.
Osoba chcąca zmienić płeć zaznacza we wniosku, czy zamierza (teraz lub w przyszłości) poddać się operacyjnie korekcji genitaliów lub (oraz) usunięciu narządów rozrodczych.
Do 2013 roku jednym z wymogów zmiany płci była przymusowa kastracja, co budziło kontrowersje.
Procedura uzgadniania płci może być zastosowana wobec osób, które ukończyły 18 lat oraz są zameldowane w Szwecji. Nie jest już - jak wcześniej - wymagane szwedzkie obywatelstwo. Zniesiono także warunek pozostawania w stanie wolnym.
W 2014 roku rada ekspertów rozpatrzyła 125 wniosków o zmianie prawnej płci, w 2013 roku zakończyła 62 takie sprawy. Konsekwencją pozytywnego rozpatrzenia wniosku jest nadanie nowego numeru personalnego. O zmianie automatycznie informowane są urzędy.
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
W Europie Zachodniej obserwuje się tendencję do upraszczania procedur prawnych dotyczących zmiany płci. W Norwegii rząd zaproponował, by dzieci już w wieku 7 lat mogły przy wsparciu rodziców zmienić płeć prawną.
W Polsce ustawę o uzgodnieniu płci Sejm przyjął w czwartek. Ma ona uprościć procedury prawne dotyczące uzgodnienia płci. Będzie się to odbywać w trybie nieprocesowym, a zajmować się tym będzie jeden sąd - w Łodzi. Decyzję będzie podejmował na podstawie orzeczeń lekarskich.
W Irlandii ustawę zezwalającą na prawną zmianę płci bez interwencji medycznej i uzyskiwania zgody władz parlament przyjął w połowie lipca. Dotyczy to jednak tylko osób, które ukończyły 18 lat, czym niepokoili się zwolennicy prawa osób transpłciowych do swobodnego wyboru płci. Wskazywali oni, że ustawa nakłada ograniczenia na osoby w wieku 16-18 lat (obserwacja medyczna, zgoda rodziców, nakaz sądowy) oraz nie ma zastosowania dla osób w wieku poniżej 16 lat.
Szefowa organizacji domagającej się równości dla osób transpłciowych (TENI) Sara Phillips podkreśliła, że w społeczeństwie irlandzkim nastąpił „niewiarygodny zwrot” i że samookreślenie płci należy do najważniejszych praw człowieka.
W Szwecji decyzję o zmianie prawnej płci podejmuje podległa władzom rada ekspertów. Wnioskodawca, którego tożsamość płciowa różni się od płci wpisanej w akcie urodzenia, wypełnia wniosek dostępny w internecie. Procedurę prawną uzgadniania płci reguluje ustawa z 1972 r.
Rada ekspertów (szw. Raettsliga radet) składa się z kilkunastu osób - lekarzy oraz psychologów. Podlega rządowej agencji ds. zdrowia Socialstyrelsen, ta zaś ministerstwu zdrowia. Decyzję rady ekspertów można zaskarżyć do sądu administracyjnego.
Aby udowodnić, że jest się osobą transpłciową należy dołączyć akt urodzenia oraz orzeczenie lekarskie. Z trwających przynajmniej dwa lata obserwacji i badań (testów psychologicznych) powinno wynikać, że wnioskodawca „od dłuższego czasu odczuwa, że przynależy do innej płci oraz od pewnego czasu zachowuje się w zgodzie z nową płcią”. Musi istnieć też pewność, że będzie tak postępować w przyszłości.
Osoba chcąca zmienić płeć zaznacza we wniosku, czy zamierza (teraz lub w przyszłości) poddać się operacyjnie korekcji genitaliów lub (oraz) usunięciu narządów rozrodczych.
Do 2013 roku jednym z wymogów zmiany płci była przymusowa kastracja, co budziło kontrowersje.
Procedura uzgadniania płci może być zastosowana wobec osób, które ukończyły 18 lat oraz są zameldowane w Szwecji. Nie jest już - jak wcześniej - wymagane szwedzkie obywatelstwo. Zniesiono także warunek pozostawania w stanie wolnym.
W 2014 roku rada ekspertów rozpatrzyła 125 wniosków o zmianie prawnej płci, w 2013 roku zakończyła 62 takie sprawy. Konsekwencją pozytywnego rozpatrzenia wniosku jest nadanie nowego numeru personalnego. O zmianie automatycznie informowane są urzędy.
Strona 1 z 3
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/spoleczenstwo/260211-ideologia-gender-zbiera-swoje-zniwo-coraz-latwiej-zmienic-plec-w-krajach-europy-zachodniej-i-w-usa
