Koci świat od zawsze fascynował, a jednocześnie przerażał człowieka. Wynosił koty na ołtarze i palił na stosie. Dziś również obserwujemy kociaki dotknięte nieszczęściem za sprawą ludzkiej dłoni. Całe szczęście istnieją osoby, którym los mruczków nie jest obcy i podejmują niekonwencjonalne działania w ich imieniu. Jedną z takich inicjatyw jest projekt dziecięcego czytania kociakom żyjącym w schroniskach.

Małe miasteczko Birdsboro w Pensylwanii. Tam, w schronisku dla zwierząt, zaledwie ponad rok temu ruszył program ”Książkowi Kumple”. Pomysł niekonwencjonalny, a jednak niezwykły. Zasada jest prosta-dzieci przychodzą do schroniska, by czytać książki opuszczonym kociakom.

Podobny projekt powstał w bydgoskim schronisku, słynnym do tej pory głównie za sprawą kota pielęgniarza - Rademenesa. Tam dzieci jednej ze szkół czytają schroniskowym kociakom książki. Osobliwa atmosfera, zaintrygowane człowiekiem mruczki i szczęśliwe dzieci, które nie dość, że przebywają w niezwykłym, kocim towarzystwie, poznają oblicza schroniskowego życia, a jednocześnie czerpią z literackiego świata.

Do naszych podopiecznych raz w tygodniu przychodzą dzieci z zaprzyjaźnionej szkoły. Czytając mruczkom, oswajają je z ludzkim głosem, z bliskością człowieka. To również sposób, by uzmysłowić otoczeniu, jak wygląda życie w schronisku i propagować adopcję

— opowiadał mi Jakub Jaworski z bydgoskiego schroniska.

Skąd pomysł? Okazuje się, iż ten miarowy ludzki głos, emitowany podczas czytania, działa na koty kojąco, jak twierdzą naukowcy z Uniwersytetu Tufts, wprowadzając je w dobre samopoczucie. Zwierzęta mają też okazję zaznać, choć odrobinę czułości ze strony człowieka za sprawą dotyku, głosu, gestu. Dzieci zaś korzystając z cudownego towarzystwa zwierząt, szybciej i chętniej przyswajają wiedzę, co więcej, czynią to w naprawdę komfortowych warunkach.

Jednocześnie nie podlega wątpliwości, iż relacja kota z dzieckiem praktycznie zawsze przynosi obopólne korzyści. Wielokrotne badania prowadzone na całym świecie dowodzą, iż maluchy przebywające w otoczeniu zwierząt, w tym kotów, rozwijają się znacznie lepiej niż ich rówieśnicy.

Czasami nawet obserwujemy pewne podobieństwo istniejące pomiędzy nimi. Zarówno dziecko, jak i kot jasno stawiają na swoim i bez skrępowania wyrażają własne potrzeby. Lekcja empatii z udziałem puszystego kociaka to kolejny przykład przemawiający za mruczkiem w ludzkiej rodzinie. Nikt tak nie nauczy miłości i suwerenności, jak właśnie ten zwierzak. To również nauka respektowania czyjejś przestrzeni, delikatnego obchodzenia się z innym osobnikiem. Ta wieloletnia lekcja spowoduje, iż z ciekawskiego, zadziornego dziecka wyrośnie pełen empatii, dojrzały człowiek. Zwierzak w najbliższym otoczeniu to jednocześnie nauka samodzielności i odpowiedzialności, zarówno w codziennych drobiazgach, jak i całym przyszłym życiu.

Taki kot to przede wszystkim cudowna felinoterapia, droga do przemiany za sprawą spokojnego zdystansowanego stworzenia, idealnego kompana, między innymi wśród dzieci dotkniętych autyzmem. W naturalny sposób leczy poprzez mruczenie-częstotliwość drgań emitowanych przez kociaki wykorzystuje się w rehabilitacji.

Przebywanie z kotem to nieustanna kreatywność poprzez zabawę. To również trening motoryki, co dotyczy jednocześnie dzieci, jak i osoby starsze, które głaszcząc spokojne zwierzę, ćwiczą skostniałe dłonie.

Warto wspomnieć, iż mruczek, jako wytrawny indywidualista, będzie ciekawym wzorcem dla dziecka, które w pewnym sensie pod jego wpływem będzie budowało własną indywidualność. Jednak przede wszystkim będzie on wielkim synonimem miłości, który ukoi w czasie niedoli, osuszy sierścią łzy, utuli w nocy do snu i wysłucha najbardziej błahych trosk.

Projekt bydgoskiego winien stać się przykładem dla innych ośrodków, bo to nie tylko sposób na pomoc dzieciakom w czytaniu, kociakom w oswajaniu, ale zwierzętom w szukaniu kochającego domu.