„Posprzątamy ten bałagan, obiecuję” - mówi Rafał Trzaskowski w rozmowie z „Gazetą Wyborczą”. Nie może nie przyjść na myśl powiedzenie o tym, że „nikt ci nie da tyle, ile ja ci obiecam”.

Po zdominowanym przez PiS weekendzie, który przyniósł nowe konkrety programowe, te słowa Trzaskowskiego są jeszcze bardziej zabawne. Rozumiem, że wywiad przeprowadzony był wcześniej, ale i tak bardzo szybko i brzydko się zestarzał. Za dużo w nim rytualnego narzekania na rzekomy zamordyzm władzy, która ponoć zajmuje się sobą, a nie obywatelami. Za mało natomiast konkretów.

Przez sporą część rozmowy w „Gazecie Wyborczej”, Rafał Trzaskowski przekonuje, że z Donaldem Tuskiem są jak jedna pięść, by chwilę później klarować, że personalia nikogo nie interesują. Chyba tak jednak nie jest, skoro ten manifest lojalności musiał się ukazać na łamach zaprzyjaźnionego z partią biuletynu.

Najlepsze jest jednak - jak w dobrym kryminale - na końcu. Co prawda po ogłoszeniu „babciowego” i nieoprocentowanych kredytów, Trzaskowski nie ma czelności zarzucać PiS-owi rozdawnictwa, ale inna stara płyta w jego słowach pobrzmiewa. „Grzechy PiS” (najważniejsze) to - według prezydenta Warszawy - „niszczenie niezależności sądownictwa, TK i mediów publicznych”. Hmmm… Podpowiem, w obecnej sytuacji, to nie jest kierunek kampanii, który kogokolwiek przekona, że PiS należy odsunąć od władzy.

A co do samego „sprzątania bałaganu”, nie zmieniam zdania, żadnej zmiany władzy jesienią nie będzie. Dosyć zaklinania rzeczywistości i wpuszczania własnych wyborców w maliny. Ale posprzątać, dosłownie, w Warszawie by się przydało. I w wykonywaniu tego trudnego zadania szczerze będę panu prezydentowi kibicował.