Potwierdza się stara prawda, że nawet najwybitniejsi i najbardziej zasłużeni rozpętują zbędne burze jeśli pozwolą dominować ambicjom nad rozwagą.

Zarabiać 50 tysięcy chciałby prawie każdy i nie można mieć pretensji do Bartłomieja Misiewicza, że taką ofertę pracy przyjął. Istotniejsze jest, że ktoś mu tę synekurę zagwarantował.

Można w pewnym stopniu zrozumieć lojalność ministra Macierewicza wobec swojego wieloletniego, zaufanego współpracownika. Można też przyjąć argument, że Bartłomiej Misiewicz ma tak duże zasługi, że dopuszczenie, by o jego karierze decydowały niepochlebne artykuły z „Gazety Wyborczej” lub „Newsweeka”, byłoby zwykłą rejteradą. Jednak tak ostentacyjne lansowanie młodego człowieka, bez odpowiednich kwalifikacji, przynajmniej tych potwierdzonych wymaganymi dokumentami, jest szkodliwe dla całego obozu zmiany.

W 2016 roku wybuchł skandal, gdy okazało się, że Bartłomiej Misiewicz został członkiem rad nadzorczych spółek Energa Ciepło Ostrołęka i Polskiej Grupy Zbrojeniowej, bez obowiązującego kursu dla członków rad nadzorczych i bez ukończonych studiów. To że pod naciskiem opinii publicznej zrezygnował z tych stanowisk, nie mogło już odmienić wizerunkowej katastrofy PiS – u.

Już wtedy należało Bartłomieja Misiewicza jak to się kolokwialnie określa „schować”. I to głęboko.

Wyborcy prawicy są bardzo wyczulony na tego typu arogancję władzy. Właśnie dokładnie przez to były tak obmierzłe rządy koalicji PO – PSL, że bezceremonialnie zawłaszczano państwo wyłącznie dla swoich, a z nepotyzmu zrobiono regułę. Nie ma w tym nic nadzwyczajnego, że partia rządząca obsadza w kluczowych firmach zaufanych ludzi. Zresztą wyniki finansowe wielu spółek potwierdziły słuszność wymiany kadr, ale to nie może mieć posmaku skoku na stołki. A w przypadku pana Misiewicza, wyglądało mało estetycznie.

Do tego dochodziły jeszcze barwne opowieści i te publikowane w prasie i te wędrujące pocztą pantoflową, nieprzynoszące temu cały czas jeszcze młodemu człowiekowi nadmiernej chwały.

O całej sprawie musiała się wypowiadać premier rządu:

Polityka kadrowa każdego ministerstwa jest w rękach każdego z ministrów. Rozumiem, że Misiewicz stał się symbolem zjawiska, które nie powinno mieć miejsca.

I sam prezes Jarosław Kaczyński:

Moje stanowisko jest całkowicie jednoznaczne: on powinien zniknąć ze sceny publicznej. Jest bardzo młody i być może kiedyś wróci. Ale to musi potrwać”.

Dlaczego zatem minister Macierewicz, znając uwarunkowania i zewnętrzne, i wewnętrzne zdecydował się ponownie wysłać słynnego i obserwowanego przez media współpracownika, na lukratywną posadę do Polskiej Grupy Zbrojeniowej?

CIĄG DALSZY CZYTAJ NA KOLEJNEJ STRONIE”