Nie wiem, co się stało, ale dobrze się stało, że Krajowa Rada Sądownictwa, zajmująca się dotychczas raczej jednostronną obroną sądów przed wszelkimi krytycznymi opiniami, dopatrując się niemal w każdej krytyce ataków na niezawisłość i niezależność, tym razem nieoczekiwanie dostrzegła, że w wymiarze sprawiedliwości zdarza się arogancja i stanęła w obronie doświadczających tejże arogancji ludzi.

Istnieje i daje o sobie znać we wszystkich dziedzinach życia społeczne oczekiwanie, które można określić jako „głód sprawiedliwości”

— napisała Rada w swoim stanowisku, a następnie stwierdziła:

„…Krajowa Rada Sądownictwa będzie czuwać… by dla ogółu obywateli niezawisłość sędziowska przestała oznaczać arogancję władzy, by nie kojarzyła się więcej z bezdusznymi przypadkami stosowania tzw. „litery prawa”.

Niezawisły sędzia winien być wzorem osobowości humanistycznej i przejawiać troskę o funkcjonowanie prawa w służbie wyższych wartości…. Tylko na tej drodze sądy i sędziowie odzyskać mogą zaufanie społeczne i wychodząc z kręgu wyobcowania uzyskać tym samym akceptację społeczną dla podstawowych wartości moralnych, wyrażanych przez prawo. …

…Wymiar sprawiedliwości jest służbą publiczną. Strzeżenie niezawisłości sędziowskiej i niezależności sądów nie może być utożsamiane z tłumieniem czy wyciszaniem społecznej krytyki wymiaru sprawiedliwości.

…O wynaturzeniach w sądownictwie powiedzieć dziś należy całą prawdę… Ze zrozumieniem Rada odnosi się do postulatów, by skompromitowani, dyspozycyjni sędziowie nie zajmowali w sądach kluczowych stanowisk…

…Nie może być mowy o poniżaniu człowieka w jakimkolwiek punkcie spotkania obywatela z organami wymiaru sprawiedliwości…Krajowa Rada Sądownictwa poszukuje takich udoskonaleń w kształtowaniu ustroju sądów i polityce kadrowej, by władza sądownicza odpowiadała najwyższym aspiracjom narodu…”

Dość arogancji, bezduszności, strzeżenie niezawisłości nie może być utożsamiane z wyciszaniem społecznej krytyki, nikt nie może być poniżany… odsunąć skompromitowanych… Jakże ważna i mądra refleksja strażników niezależności trzeciej władzy. Szacunek za ten potrzebny, sprawiedliwy głos.