Krajowa Rada Sądownictwa krytykuje arogancję w sądach i staje w obronie ludzi. Jakże ważny, sprawiedliwy głos!

Nie wiem, co się stało, ale dobrze się stało, że Krajowa Rada Sądownictwa, zajmująca się dotychczas raczej jednostronną obroną sądów przed wszelkimi krytycznymi opiniami, dopatrując się niemal w każdej krytyce ataków na niezawisłość i niezależność, tym razem nieoczekiwanie dostrzegła, że w wymiarze sprawiedliwości zdarza się arogancja i stanęła w obronie doświadczających tejże arogancji ludzi.

Istnieje i daje o sobie znać we wszystkich dziedzinach życia społeczne oczekiwanie, które można określić jako „głód sprawiedliwości”

— napisała Rada w swoim stanowisku, a następnie stwierdziła:

„…Krajowa Rada Sądownictwa będzie czuwać… by dla ogółu obywateli niezawisłość sędziowska przestała oznaczać arogancję władzy, by nie kojarzyła się więcej z bezdusznymi przypadkami stosowania tzw. „litery prawa”.

Niezawisły sędzia winien być wzorem osobowości humanistycznej i przejawiać troskę o funkcjonowanie prawa w służbie wyższych wartości…. Tylko na tej drodze sądy i sędziowie odzyskać mogą zaufanie społeczne i wychodząc z kręgu wyobcowania uzyskać tym samym akceptację społeczną dla podstawowych wartości moralnych, wyrażanych przez prawo. …

…Wymiar sprawiedliwości jest służbą publiczną. Strzeżenie niezawisłości sędziowskiej i niezależności sądów nie może być utożsamiane z tłumieniem czy wyciszaniem społecznej krytyki wymiaru sprawiedliwości.

…O wynaturzeniach w sądownictwie powiedzieć dziś należy całą prawdę… Ze zrozumieniem Rada odnosi się do postulatów, by skompromitowani, dyspozycyjni sędziowie nie zajmowali w sądach kluczowych stanowisk…

…Nie może być mowy o poniżaniu człowieka w jakimkolwiek punkcie spotkania obywatela z organami wymiaru sprawiedliwości…Krajowa Rada Sądownictwa poszukuje takich udoskonaleń w kształtowaniu ustroju sądów i polityce kadrowej, by władza sądownicza odpowiadała najwyższym aspiracjom narodu…”

Dość arogancji, bezduszności, strzeżenie niezawisłości nie może być utożsamiane z wyciszaniem społecznej krytyki, nikt nie może być poniżany… odsunąć skompromitowanych… Jakże ważna i mądra refleksja strażników niezależności trzeciej władzy. Szacunek za ten potrzebny, sprawiedliwy głos.