Od początku było wiadomo, że ten rząd narusza zbyt wiele żywotnych interesów wpływowych graczy i będzie miał przeciwko sobie większość mediów. Konsekwentnemu programowi naprawy państwa powinien więc towarzyszyć równie konsekwentny program komunikowania tego społeczeństwu. Było to widoczne podczas kampanii wyborczej w 2015 roku, ale potem gdzieś zanikło. Dziś sytuacja w tej sferze jest katastrofalna. Nie widać żadnej strategii komunikacyjnej ani podporządkowanej jej polityki informacyjnej. Co widać natomiast? Nieumiejętność przedstawienia własnych sukcesów, brak zrozumiałego uzasadnienia swych racji, tracenie czasu i energii na wyjaśnianie nieporozumień wywołanych przez własne niefortunne wypowiedzi, sprzeczne głosy z różnych ministerstw powodujące wrażenie kakofonii itd… itd…

Jeżeli to zjawisko będzie się pogłębiać, a prawicowa władza nie będzie wyciągać z tego żadnych wniosków, to być może po wyborach w 2019 roku Marcin Król napisze, że w historii powojennego świata zachodniego pojawił się już drugi niespotykany ewenement…