Powracając do wyboru Donalda Tuska na szefa Rady Europejskiej, „Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung” sufluje opinii publicznej wygodną dla Niemiec tezę o tym, że polski polityk miał w Europie złą opinię i dopiero atak na niego ze strony polskiego rządu przesądził o wyborze na drugą kadencję

Polska znalazła się w ślepej uliczce

— twierdzi Thomas Gutschker w niedzielnym wydaniu „Frankfurter Allgemeine Zeitung”.

Autor komentarza dowodzi, że polski rząd chciał

„za wszelką cenę utrącić” kandydaturę Tuska na przewodniczącego Rady Europejskiej i swoimi działaniami „osiągnął skutek odwrotny od zamierzonego”.

„Z niepewnego kandydata, po którym niewiele rządów uroniłoby łezkę, Tusk stał się prawdziwym szefem, prawdziwym Europejczykiem, nobilitowanym dzięki sprzeciwowi Warszawy. Mieć wielu wrogów jest zaszczytem”

— zauważa publicysta.

Jego zdaniem szanse Tuska na zachowanie stanowiska były w zeszłym roku niewielkie. Jak tłumaczy,jego relacje z kanclerz Niemiec Angelą Merkel „były napięte”. Merkel miała Tuskowi za złe, że podczas kryzysu migracyjnego „wybiegł przed szereg”, by zamknąć szlak bałkański, bez oglądania się na skutki tej decyzji dla Grecji.

„(Merkel i Tusk) posprzeczali się tak mocno, że konflikt wyszedł na zewnątrz”

—przypomina komentator.

W Berlinie powstało wrażenie, że Tusk „chce się przypodobać Warszawie, by załatwić sobie drugą kadencję” - czytamy w „FAS”. Autor tekstu zwraca uwagę, że niemiecka kanclerz wytykała ponadto Tuskowi słabe przygotowanie unijnych szczytów. Po referendum w Wielkiej Brytanii dotyczącym Brexitu Merkel sama przejęła inicjatywę i konsultowała niemal wszystkich szefów rządów, co było właściwie zadaniem Tuska - zaznacza „FAS”.

Oceny Tuska „spadły na samo dno” we wrześniu 2016 roku podczas szczytu w Bratysławie, gdzie szefowie rządów chcieli zademonstrować, iż nawet bez Brytyjczyków są zdolni do działania.

„Zamiast konkretnych projektów, Tusk przygotował zaledwie kilka zdań dla prasy”

— pisze komentator „FAS”.

„Nie tylko Merkel zrobiła wielkie oczy”

— zauważa.

Tusk był krytykowany w Radzie Europejskiej ze wszystkich stron - podkreśla Gutschker. W końcu przyjęto plan, który wyciągnął z kieszeni szef Komisji Europejskiej Jean-Claude Juncker. Wpadka Tuska spowodowała, że na kolejnym szczycie w kuluarach siedziby Rady „głośno zastanawiano się nad jego ewentualnym następcą”, tym bardziej, że socjaliści i liberałowie chcieli wybrać kogoś ze swojego nurtu politycznego.

„(Tuska) uratował wywiad, w którym silny człowiek w polskim rządzie, szef PiS Jarosław Kaczyński po raz pierwszy otwarcie wypowiedział się przeciw jego reelekcji”

— wskazuje niemiecki publicysta.

„Od tej chwili nie chodziło już o to, co Tusk potrafi i czego chce. Szefowie rządów musieli rozstrzygnąć, czy podporządkują się woli osoby w Warszawie, która pozbawia substancji polskie państwo prawa i w chorobliwej manii obarcza Tuska odpowiedzialnością za śmierć swojego brata”

— czytamy w „FAS”.

„Udział w walce przeciw europejskim wartościom czy okazanie solidarności Tuskowi: nikt nie musiał się długo zastanawiać, nawet Węgier Viktor Orban”

— podkreśla komentator. Jego zdaniem z tego epizodu można się wiele nauczyć.

„Dopiero (atak) Kaczyńskiego wzmocnił jego przeciwnika. (Kaczyński) był najlepszym pomocnikiem wyborczym, jakiego Tusk mógł sobie wymarzyć”

— pisze Gutschker.

„Politycznie Polska jest osamotniona. Mocno zaszkodziła Grupie Wyszehradzkiej, do której należą też Czechy, Słowacja i Węgry, i dostarczyła wielu argumentów tym krajom, które chcą w Europie iść do przodu, chociaż Warszawa właśnie temu chciała zapobiec. Polityka, która kieruje się ideologią, zamiast praktycznym rozsądkiem, kończy się właśnie tak - w ślepej uliczce”

— konkluduje Thomas Gutschker na łamach „FAS”. I tylko jedno pytanie: dlaczego dopiero teraz niemiecka prasa pisze jak słabo notowany jest Tusk? Czyżby chodziło o to by nie poczuł się zbyt pewnie i nie zapomniał kto naprawdę mu załatwił posadę?

ansa/PAP