Jak to się stało, że pod bokiem państwa hochsztaplerzy mogli zawładnąć niebłahą częścią sfery publicznej?

— zastanawia się na łamach „wSieci” Jan Maria Rokita.

Publicysta tygodnika odnosi się w swoim eseju do burzy wywołanej przez spektakl „Klątwa” odgrywany w Teatrze Powszechnym w Warszawie.

Wiele publicznych instytucji kultury zostało opanowanych przez nieźle zorganizowaną grupę interesu. To wpływowe lobby

— ocenia Rokita.

I dzieli się swoimi spostrzeżeniami po wizytach w teatrze:

O ile mieszkając przez lata w Warszawie, w czasach Jerzego Grzegorzewskiego czy Jerzego Jarockiego zwykłem oglądać niemal wszystko, co akurat było grane, o tyle od dobrych paru lat badam dokładnie każde przedstawienie przed kupieniem biletu pod jednym, bardzo praktycznym kątem: czy aby nie będę zmuszony opuszczać teatru przed zakończeniem spektaklu, i to z trwającym potem wiele godzin niesmakiem

— przekonuje publicysta.

W ocenie Rokity przełamywanie kolejnych tabu przez środowiska artystyczne nie niesie ze sobą żadnej głębszej wartości:

Naszym współczesnym obrazoburcom nie idzie przecież wcale o to, aby kogoś wytrącić z codziennej myślowej „małej stabilizacji” i skłonić do namysłu nad własnym losem albo losem wspólnoty, w której żyje. Całkiem przeciwnie. Podobnie do najbardziej „popkulturowych” polityków obrazoburcy pragną po prostu wywołać skandal albo publiczne zgorszenie. Dlatego z premedytacją dawno wyprowadzili już ze swojego teatru wszelką myśl, jakąkolwiek logikę, opowieść czy też fabułę

— pisze Rokita.

I puentuje:

Dopóki państwo szantażowane ideą „wolności twórczej” finansuje kolejne robione z premedytacją skandale, dopóty będą się one powtarzać

— czytamy.

Całość artykułu na łamach „wSieci”. Polecamy!

svl