Przegląd tygodnia w Klubie Ronina przeprowadził Stanisław Janecki. Wiodącym tematem był wypadek, w którym uczestniczyła pani premier Beata Szydło przedstawiony w szerszym kontekście bezpieczeństwa i stabilności Polski.

Pierwszy aspekt to jest kwestia „życzeń śmierci” pod adresem rządzących z Prawa i Sprawiedliwości. Pojawiły się w przypadku Lecha Kaczyńskiego, pojawiały się w przypadku Jarosława Kaczyńskiego, (skutkowały tym, że Ryszard Cyba chciał go zabić, a zabił Marka Rosiaka, do którego miał dostęp). Pojawiły się przy wypadku prezydenta Andrzeja Dudy na autostradzie i pojawiły się teraz w związku z wypadkiem pani premier Beaty Szydło w Oświęcimiu.

Janecki podał szczególnie bulwersujące przykłady internetowego hejtu - kpiny znanych osób takich, jak etyk UW, dr hab. Magdalena Środa, czy Róża von Thun und Hohenstein.

Tu jest upadek dwóch etosów - jeden to jest etos naukowy, a drugi to etos arystokracji. […] Ta kampania nienawiści prowadzi do odczłowieczenia przeciwnika, czy kogoś kto ma inne zdanie. Jak się kogoś odczłowieczy, to można z nim zrobić wszystko.

Drugi aspekt jest taki, że BOR i różne polskie służby mają „wadę fabryczną”, w gruncie rzeczy nie wiadomo, kto się przechował w tych służbach. […] Jeśli takie rzeczy powtarzają się, to znieczulają ludzi na zagrożenie. […] Jeśli się bagatelizuje te sytuacje, to możliwe jest zagrożenie dla elit państwa - zrealizowane, albo nie zrealizowane.

Trzeci aspekt jest taki, że w przypadku pani premier Beaty Szydło, chodzi o osobę, która dotychczas była traktowana przez przeciwników politycznych jako polityk zastępczy, mniej ważny, nieistotny. Jest to nieprawda, ponieważ zarówno ten wypadek, jak i reakcje na niego pokazują, że pani Beata Szydło jest bardzo ważnym elementem tego układu władzy, ponieważ jest bardzo trudnym przeciwnikiem nie tylko dla hejterów, ale i dla tych wszystkich, którzy przebierają nogami, żeby zmienić sytuację polityczną w Polsce. Jakiekolwiek wyeliminowanie, czy to celowe, czy przypadkowe, kogoś takiego, jest bardzo ważne dla tych wszystkich, którzy by na tym chcieli coś ugrać.

Takie sytuacje służą też zastraszaniu obozu władzy, co ma ograniczyć możliwości działania. „To jest efektywny sposób wpływania na rządzących - nie trzeba popełnić zbrodni, żeby zastraszyć czy uniemożliwić optymalne działanie. Skoro BOR nie stanowi zapory i gwarancji bezpieczeństwa, to oznacza, że ten element istnieje.”

Kluczowa jest reforma systemu sprawiedliwości, ponieważ ten uwikłany w poprzedni system, nie stanowi bezpiecznika dla państwa, a wręcz stanowi zagrożenie, gdy „rządzą nie nasi”. Przykładem jest Trybunał Konstytucyjny, Sąd Najwyższy, Krajowa Rada Sądownicza czy prawnicy – przykład szefa Rady Adwokackiej, czy uwikłania w mafię reprywatyzacyjną.

Jeśli duża część systemu sprawiedliwości jest trawiona chorobą korupcji, zależności, uwikłań, to można nią sterować hakami, i ona wówczas nie służy państwu w żaden sposób, ponieważ tak można ustawić sędziów orzekających w ważnych sprawach, że interes państwa zniknie.

To co robi Zbigniew Ziobro, spotyka się z takim oporem dlatego, że jest to uderzenie w samo jądro systemu.

Jak zauważył Janecki, nie dotyczy to wszystkich sędziów, ale przy odrobinie wysiłku sprawy można ustawić takimi sędziami, jakimi się chce, przykładem jest afera Amber Gold czy reprywatyzacja.

Kolejnym element bezpieczeństwa zewnętrznego i stabilizacji wewnętrznej są polskie siły zbrojne, których reformowanie spotyka się z bardzo silnym atakiem.

Antoni Macierewicz próbuje na nowo zdefiniować, czemu ma służyć obronność Polski, a służyć ma nie tylko ograniczeniu zewnętrznego zagrożenia, ale takiej stabilizacji politycznej państwa, żeby było ono niepodatne na szantaże zewnętrzne wynikające z zagrożeń, których jest dużo.

Czwartym element jest „polityka zagraniczna, która miała być katastrofą”. Tymczasem odbywają się spotkania z Angelą Merkel, premier May, działa Grupa Wyszehradzka - na tle zbliżających się wyborów we Francji, czy Holandii i niepewności z tym związanych „Polska jawi się jako państwo stabilne, przewidywalne, takie na którym można polegać, nie zmienia zdania, nie podlega koniunkturom.”

Relacja: Bernard i Margotte