Warunki pogodowe były dobre, oznakowana sygnalizacją świetlną i dźwiękową kolumna rządowa nie poruszała sie szybko. Kierowca seicento przepuścił pierwszy samochód i znienacka skręcił w lewo, uderzając w drugi pojazd, którym podróżowała pani premier. Tyle wiemy od policji. Cała reszta to zagadka. Antyrządowy salon nie zamierza jednak czekać na jej rozwiązanie. Jazgot rozległ się tuż po wypadku pani premier. O czym świadczy?

Internauci już ogłosili Pawła Wrońskiego „hieną roku”. Jego pierwsza reakcja na wieść o wypadku premier Szydło to żałosna manifestacja bezrefleksyjnej niechęci wobec PiS. I pomyśleć, że ludzie o zautomatyzowanych odruchach wyzutych z wszelkiej wrażliwości, kształtują od lat opinię publiczną w Polsce. Dziennikarz „Wyborczej” doniesienia o wypadku rządowego samochodu skwitował następująco:

CZYTAJ WIĘCEJ: Ohydny wpis dziennikarza „GW”. Wroński szydzi z wypadku premier Szydło: „Hasło: z drogi śledzie, bo rząd jedzie - zbliża pisowskie elity z suwerenem”

Równym poziomem wrażliwości wykazała się posłanka Nowoczesnej. Katarzyna Lubnauer tuż po przemówieniu Jarosława Kaczyńskiego na miesięcznicy smoleńskiej wjechała na Twitter ciężkim walcem.

Lekarze mówią, że PBS jest na szczęście tylko potłuczona, a PJK na miesięcznicy, że poważnie poszkodowana. Wykorzystuje wypadek politycznie?

To nie jedyne przypadki antyrządowego amoku. Osób, które rzuciły się na tragiczne doniesienia niczym sępy było więcej. Na uwagę zasługują z pewnością żałosne wpisy Jagny Marczułajtis i Romana Giertycha.

CZYTAJ: Dwulicowość salonu! Kiedyś zaniepokojenie i troska o bezpieczeństwo władz. Dziś szyderstwo i hejt

Nie stawiają zasadniczych pytań. Nie czekają na odpowiedzi. Ujadają i kpią. Opozycja doskonale wie, że przy braku własnych propozycji, niewielkim elektoracie i rosnącym poparciu partii rządzącej może grać tylko jednym: nieustannym podważaniem wiarygodności władzy.

Rozsiewanie niepokoju i dezinformacja to specjalność środowisk niechętnych rządowi PiS. Granie na emocjach społecznych, dyskredytowanie władzy, jawne nawoływanie do  nienawiści, buntu i agresji to już niemal codzienność. Nie ma tu miejsca na sentymenty, na myślenie o dobru wspólnym czy troskę o wiarygodność państwa. Jest bezduszna bezwzględność, o czym mogliśmy się przekonać choćby w nocy z 16/17 grudnia. Trzeba się liczyć z wszelkimi ewentualnościami. Reakcja opozycji na wypadek premier Szydło tylko to potwierdza.