Kiedy publicznie ujawnił, że jest gejem, zrobiło się o nim głośno. Jednak nie o taką popularność mu chodzi. Jego ambicje są dużo większe. Sporo wskazuje na to, że Paweł Rabiej, jeden z założycieli Nowoczesnej, ma przed sobą efektowną karierę polityczną. A za sobą przeszłość, która może intrygować

–- pisze reporterka „wSieci” w nowym wydaniu największego konserwatywnego tygodnika w Polsce.

Nie wszyscy wiedzą, że Paweł Rabiej zaistniał publiczne na długo przed powstaniem nie tylko Nowoczesnej, ale nawet Platformy Obywatelskiej – jeszcze na początku lat 90. Wraz z Ingą Rosińską napisał wtedy książkę pt. „Kim pan jest, panie Wachowski?”, w której ujawnił ciekawe szczegóły z życia i kariery najbliższego współpracownika ówczesnego prezydenta Lecha Wałęsy.

To była sprawa bez precedensu. Rabiej był początkującym studentem polonistyki UW, współpracującym z radiową Trójką, gdy wspólnie z Ingą Rosińską, też studentką, napisali książkę, która narobiła dużo zamieszania. Mówiono o niej, jeszcze zanim się ukazała, a sporo osób zadawało sobie pytanie, kto za tą książką stoi, kto ją zainspirował i w jaki sposób nieznani, dwudziestoletni ludzie dotarli do ważnych polityków i skłonili ich do ryzykownych wynurzeń

— dowiadujmy się od jednego z rozmówców dziennikarki.

Okazało się, że kariera Rabieja nabrała już wtedy całkiem imponującego tempa. Co prawda nie zyskał on rozgłosu właściwego dziennikarskim, czy politycznym celebrytom, ale mógł pochwalić się zainteresowaniem dużo bardziej wpływowych w tamtych czasach osób.

Usłyszałem o nim po raz pierwszy od szukających kontaktu z politykami byłych i ówczesnych funkcjonariuszy WSI. „Obiecujący młody człowiek”, tak określano go w tych kręgach. Szczególnie bliskie relacje miał z kapitanem Piotrem P.

— Maja Narbutt przytacza wypowiedź Mariusza Maraska, ówczesnego wiceprzewodniczącego sejmowej Komisji Obrony Narodowej.

Nie kto inny niż znany z afery SKOK Wołomin Piotr P. tak przedstawiał Rabieja. Z taką opinią polityk Nowoczesnej mógł obracać się w towarzystwie, które miało ogromny wpływ na losy III RP i chętnie z takiej możliwości korzystał. Rozmówca reporterki wspomina m.in. pewne wystawne przyjęcie zorganizowane w willi w Aninie, na którym pojawiła się idea utworzenia fundacji pomagającej policjantom i żołnierzom poszkodowanym w czasie służby.

Rzecznikiem prasowym nowej fundacji miał zostać Paweł Rabiej. Sam się tak przedstawiał na przyjęciu — podkreśla Marasek. Być może nie było to jeszcze Pro Civili w tym kształcie, w jakim zaistniało kilka lat później, gdy stało się organizacją przestępczą, o czym pisano w raporcie z weryfikacji WSI. Wykuwano dopiero jej zręby. Jednak ludzie, którzy ją tworzyli, pojawili się właśnie wtedy

— czytamy w artykule.

Paweł Rabiej oczywiście zaprzecza jakoby miał związek z nie najlepiej kojarzącą się dziś fundacją i stawia się w roli poszkodowanego przez służby. Maja Narbutt opisuje też dalsze losy polityka, który porzuciwszy dziennikarstwo imał się różnych inicjatyw, o których opinie zależne są od poglądów politycznych opiniującego. Nie pomija też jego ostatnich posunięć.

Byłam trochę zaskoczona, gdy okazało się, że tworzy Nowoczesną. Ale chyba w wieku 45 lat doszedł do wniosku, że najwyższy czas sięgnąć po coś nowego. Zawsze fascynowało go przywództwo, to była jego pasja — tłumaczy dr Małgorzata Bonikowska, jego była wspólniczka

— pisze we „wSieci” Maja Narbutt.

Okazuje się, że kariera polityczna Pawła Rabieja, pomimo jego wcześniejszych osiągnięć, dopiero nabiera tempa. Jaka będzie jego rola w stale budującej poparcie Nowoczesnej? Czy możemy się spodziewać, że jego nazwisko już wkrótce zacznie pojawiać się obok tych najbardziej znanych? Wygląda na to, że na odpowiedzi nie będziemy musieli długo czekać.

Więcej na temat kariery polityka Nowoczesnej, Pawła Rabieja we „wSieci już od 17 października br., także w formie e-wydania.