W Stanach Zjednoczonych zaczyna się wypłacanie nowych częściowych odszkodowań za II wojnę światową. Teraz – ponad 77 lat od początku wojny, a ponad 71 lat od jej końca – indywidualne ofiary lub ich spadkobiercy otrzymują średnio po 100 tysięcy dolarów amerykańskich. Odszkodowania te nie są pierwsze i nie zastępują innych – ani wcześniejszych, ani możliwych przyszłych, ani indywidualnych, ani otrzymywanych przez podmioty instytucjonalne, w tym poszkodowane państwa, samorządy terytorialne, instytucje kultury i nauki, oraz przedsiębiorstwa.

Źródłem nowych odszkodowań wypłacanych w USA nie są Niemcy, lecz Francja – francuskie koleje państwowe SNCF, które na potrzeby III Rzeszy woziły ludzi do niemieckich nazistowskich obozów śmierci i koncentracyjnych. Francja – mimo że walczyła przeciw Hitlerowi – po wojnie uznała swoją odpowiedzialność w zakresie odszkodowań za kolaborujący z III Rzeszą reżim Vichy. Kwota około 100 tysięcy dolarów nie równa się całej wartości utraconego życia – koleje SNCF nie ponoszą całej winy za śmierć i cierpienia, lecz były pomocnikiem Niemiec w zagładzie i zostały obciążone proporcjonalnie. Prawo do nowych odszkodowań mają wszyscy mieszkający w Stanach Zjednoczonych, którzy przeżyli transporty i obozy, oraz spadkobiercy tych, którzy zginęli, a także spadkobiercy tych, którzy przeżyli, ale zmarli po wojnie. Na mocy osobnych porozumień odszkodowania za transporty kolejami SNCF dostali już lub dostaną mieszkańcy niektórych innych krajów świata.

Większością ofiar transportów byli francuscy Żydzi, ale porozumienie amerykańsko-francuskie nie stosuje żadnych kryteriów norymberskich, w tym etnicznych ani religijnych. Reżim Vichy i niemieckie władze okupacyjne w pozostałej części Francji wysyłały pociągami SNCF do obozów śmierci i koncentracyjnych również licznych cudzoziemców i innych ludzi „niepożądanych”, włącznie z chrześcijanami. Uprawnione do nowych odszkodowań mogą być mieszkające w USA osoby – ofiary lub ich spadkobiercy – które mają lub miały obywatelstwo Polski.