Publicysta Piotr Wierzbicki, autor legendarnego „Traktatu o gnidach”, na łamach „Rzeczpospolitej”, podsumowuje stan nagonki prowadzonej przez establishment III RP i ośrodki zewnętrzne na partię rządzącą i stawia pytanie: a co, jeśli ich marzenia się spełnią?

I tu właśnie wkraczamy w rejony, do których nie sięga sokoli wzrok proroków. A od razu pojawia się wszak problem: co z luką w polskim krajobrazie, co z wielkim pustym miejscu powstałym po dorżnięciu watahy? (…) Mam dla wielkich umysłów zaprzątniętych radosną wizją rewolucji hiobową wiadomość: istnieje tylko jedna siła zdolna po odejściu PiS zająć - w bardzo określony sposób - jego miejsce, a stanowi ją ruch narodowy, którego potencjał zaprezentowały ostatnio imponujące demonstracje młodych ludzi w święto 11 listopada.

Autor szczegółowo podaje w swoim tekście argumenty za takim obrotem spraw. Zainteresowanych odsyłamy do źródła, a my odnotowujemy jeszcze jeden cytat:

Jak by się żyło pod rządami narodowców? (…) Faszyzm, totalitaryzm? Raczej nic z tych rzeczy. Ale - jako, że siłą napędową nowej władzy będą ludzie bardzo młodzi, a dziesiątki lat poniżenia, spychania na margines, wykluczenia z życia publicznego skumulowały tu niezły potencjał wybuchowy - formacja narodowa objawi się jako ruch radykalny, zdecydowanie radykalny w programie i działaniu.

Wierzbicki celnie podsumowuje, że ci, którzy dziś rysują Prawo i Sprawiedliwość jako formację radykalną i bezkompromisową, będą mogli w takim wypadku przejść przyspieszony kurs wiedzy o tym, czym jest radykalizm w działaniu. Inaczej mówiąc, jak stwierdza publicysta, „kapłani antypisowskiej krucjaty mogą jej jeszcze gorzko pożałować” a także

dostać naprawdę ostro w kość i jeszcze zatęsknić za Jarosławem Kaczyńskim (… i jego partią, solidarnościową z pochodzenia, prounijną, pronatowską, propolską.

Ciekawe, czy zatem otrzeźwieją czy nadal będą robili wszystko by było, jak dawniej?

gim, źródło: Rzeczpospolita