W imieniu czterech nowo powołanych prezesów Sądu Najwyższego, kierujących pracami Izb, przemówił Pan Prezes Sędzia Stanisław Zabłocki, a z jego wypowiedzi media odnotowały jedno twarde zapewnienie - uległości sędziów przed politykami nie będzie!

Bardzo dobra deklaracja. Sędziowie nie powinni ulegać nikomu, ani politykom, ani mediom, ani nawet własnej rodzinie czy kolegom.

Nie mogą też w szczególności ulegać przestępcom, którzy przecież mogą przyjść z propozycją korupcyjną, tak jak kiedyś już do Sadu Najwyższego przyszli i - warto przypomnieć - stanowczego braku uległości nie spotkali.

Ale zostańmy przy tym braku uległości wobec polityków. Tak, władza sądownicza ma swoje miejsce w systemie władz państwowych, a w tym systemie nie ma miejsca na uległość.

Ale - skoro poruszamy się w tej charakterystyce stosunków miedzy władzami - nie ma też miejsca na dominację. Tymczasem braku dominacji pan sędzia Zabłocki już nie zadeklarował.

Władza polityczna, każda kolejna, przy wszystkich jej słabościach i wadach - jest władzą poddaną kontroli narodu. Raz na cztery lata naród może tę władzę wybrać i raz na cztery lata może ją na cztery wiatry rozpędzić, tak jak już rozpędzał nieraz. Zresztą społeczeństwo rozlicza władzę polityczna nie tylko w wyborach. Dziś wyborów nie ma, a widzimy, aż smutno patrzeć, jak warszawiacy panią prezydent rozliczają.

Władza sądownicza takim rozliczeniom nie podlega, choćby sędziowie największe błędy popełniali, niekiedy kosztujące ludzkie życie. A czasem rozliczyć się powinna. Jak choćby z opisanej w mediach afery w SN, o której pan sędzia Zabłocki przez grzeczność nie wspomniał.

Dziś władza sądownicza domaga się od prezydenta, by wszelkie kandydatury na sędziów podpisywał bez sprzeciwu, bez szemrania. Sędziowie sami zdecydowali kto ma być dopuszczony do ich władzy, wszystkim wara, wszyscy baczność, z prezydentem na czele, nominację wręczyć i odmaszerować!

To nie jest brak uległości, to jest już próba dominacji.

Dobrze, że natrafia na sprzeciw.