To jeszcze nie jest ten poziom i choć wszyscy się tego po trochu spodziewali, to zaskakuje tempo procesu. Politycy rządzącego Prawa i Sprawiedliwości (dodajmy uczciwie - niektórzy, choć i ich liczba jest z dnia na dzień coraz większa) w zadziwiająco szybki sposób wchodzą w buty poprzedników z Platformy Obywatelskiej. Zdumiewająco łatwo lądują na kursie i ścieżce, jaką przed laty obrali politycy PO. Mowa o arogancji i bucie, które rosną w szeregach PiS jak grzyby po deszczu.
Kilka małych, ale znaczących, zapadających w pamięć (nie tylko komentatorów, ale i wyborców) przykładów z ostatnich dni.
Po pierwsze - pomysł na podwyżkę pensji posłów, senatorów, wojewodów, członków rządu, prezydenta i wprowadzenie pensji dla Pierwszej Damy. PiS ma najliczniejszy rząd od 1989 roku, a jeśli dodamy do tego ostrą krytykę ze strony PiS (z czasów opozycji) dotyczącą „rozpasania władzy”, pomysł na zwiększenie uposażeń parlamentarzystów nie może spodobać się obywatelom - bez względu na sympatie partyjne.
I choć szacowany koszt podwyżek (20 mln złotych rocznie) jest w gruncie rzeczy niezauważalny dla budżetu państwa, to sama decyzja stanie się symbolem świadczącym o chęci „skoku na kasę” i otworzy pole do ostrej krytyki ze strony takich trybunów ludowych jak Paweł Kukiz.
Być może pomysł ten byłby bardziej akceptowalny, gdyby dotyczył samej Rady Ministrów czy Pierwszej Damy (ale dlaczego poprzednich?!). I choć trzeba byłoby półgębkiem przyznać rację komisarz Bieńkowskiej („tylko złodziej lub idiota może pracować za 6 tys.” w rządzie), to jest to do wytłumaczenia. Podwyżek dla maszynek do głosowania, jakim nierzadko stają się posłowie i senatorowie nie da się racjonalnie uzasadnić.
Co istotne, pomysł ten nie spodoba się nie tylko politykom opozycji (których krytyka jest dość naturalna), ale przede wszystkim wyborcom. Można nawet założyć, że głównie wyborcom PiS - intuicyjnie niechętnym wszelkim przywilejom, jakie mają politycy. A jeśli głos swoich wyborców to mało, to warto zauważyć wsparcie pomysłu ze strony… Stefana Niesiołowskiego. To chyba najlepsza rekomendacja, by zastanowić się nad sensownością podwyżek.
To jednak, niestety, nie wszystko.
Ciąg dalszy na następnej stronie.
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
To jeszcze nie jest ten poziom i choć wszyscy się tego po trochu spodziewali, to zaskakuje tempo procesu. Politycy rządzącego Prawa i Sprawiedliwości (dodajmy uczciwie - niektórzy, choć i ich liczba jest z dnia na dzień coraz większa) w zadziwiająco szybki sposób wchodzą w buty poprzedników z Platformy Obywatelskiej. Zdumiewająco łatwo lądują na kursie i ścieżce, jaką przed laty obrali politycy PO. Mowa o arogancji i bucie, które rosną w szeregach PiS jak grzyby po deszczu.
Kilka małych, ale znaczących, zapadających w pamięć (nie tylko komentatorów, ale i wyborców) przykładów z ostatnich dni.
Po pierwsze - pomysł na podwyżkę pensji posłów, senatorów, wojewodów, członków rządu, prezydenta i wprowadzenie pensji dla Pierwszej Damy. PiS ma najliczniejszy rząd od 1989 roku, a jeśli dodamy do tego ostrą krytykę ze strony PiS (z czasów opozycji) dotyczącą „rozpasania władzy”, pomysł na zwiększenie uposażeń parlamentarzystów nie może spodobać się obywatelom - bez względu na sympatie partyjne.
I choć szacowany koszt podwyżek (20 mln złotych rocznie) jest w gruncie rzeczy niezauważalny dla budżetu państwa, to sama decyzja stanie się symbolem świadczącym o chęci „skoku na kasę” i otworzy pole do ostrej krytyki ze strony takich trybunów ludowych jak Paweł Kukiz.
Być może pomysł ten byłby bardziej akceptowalny, gdyby dotyczył samej Rady Ministrów czy Pierwszej Damy (ale dlaczego poprzednich?!). I choć trzeba byłoby półgębkiem przyznać rację komisarz Bieńkowskiej („tylko złodziej lub idiota może pracować za 6 tys.” w rządzie), to jest to do wytłumaczenia. Podwyżek dla maszynek do głosowania, jakim nierzadko stają się posłowie i senatorowie nie da się racjonalnie uzasadnić.
Co istotne, pomysł ten nie spodoba się nie tylko politykom opozycji (których krytyka jest dość naturalna), ale przede wszystkim wyborcom. Można nawet założyć, że głównie wyborcom PiS - intuicyjnie niechętnym wszelkim przywilejom, jakie mają politycy. A jeśli głos swoich wyborców to mało, to warto zauważyć wsparcie pomysłu ze strony… Stefana Niesiołowskiego. To chyba najlepsza rekomendacja, by zastanowić się nad sensownością podwyżek.
To jednak, niestety, nie wszystko.
Ciąg dalszy na następnej stronie.
Strona 1 z 2
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/polityka/301333-pis-na-kursie-i-sciezce-platformy-jeszcze-nie-maja-z-kim-przegrac-ale-arogancja-i-buta-zostana-zapamietane
