Tak jak przewidywałem, obywatele Zjednoczonego Królestwa zdecydowali, że po kilku dziesięcioleciach uczestniczenia w procesie integracyjnym ich państwo opuści Unię Europejską. W niedługim czasie rząd brytyjski prawdopodobnie uruchomi procedurę z art. 50 TUE, która rozpocznie wycofywanie się Wielkiej Brytanii ze Wspólnoty.

Czekają nas negocjacje warunków wystąpienia z UE między Brukselą a Londynem, które w przypadku braku porozumienia doprowadzą do automatycznego wygaszenia członkostwa Zjednoczonego Królestwa w ciągu dwóch lat. Wraz z dniem wyjścia względem Wielkiej Brytanii przestaną mieć zastosowanie traktaty europejskie, co oznacza koniec zarówno obowiązków, jak i korzyści wynikających z członkostwa.

Wynika to z demokratycznej decyzji suwerennego narodu brytyjskiego, którą miał on pełne prawo podjąć. Wielka Brytania, mocarstwo atomowe i jedna z największych gospodarek świata, której językiem mówi cały świat, z pewnością doskonale poradzi sobie poza Unią Europejską.

Trudno jednak powiedzieć, jak w związku z Brexitem potoczą się losy UE. W kolejnych państwach coraz silniejsze są głosy domagające się przeprowadzenia u nich podobnego referendum. Zgodnie z przeprowadzonymi przez Ipsos badaniami, domaga się tego już ponad połowa Francuzów, Szwedów i Włochów. Wyjście Wielkiej Brytanii z UE tylko te nastroje wzmocni. Zachwalany przez elity europejskie utopijny federalistyczny model integracji jest odrzucany przez społeczeństwa „starej” Unii.

To, czy Unia Europejska przetrwa, zależy obecnie wyłącznie od reakcji Brukseli i Berlina na kryzys wywołany wystąpieniem Wielkiej Brytanii. Jeśli federalistyczne elity uznają, że „Londyn z wozu, koniom lżej”, zaś żadna refleksja nad przyszłością Europy nie jest potrzebna, to bardzo szybko możemy obudzić się w świecie bez Unii Europejskiej.

Polska nie jest Wielką Brytanią. Dla nas członkostwo w UE wiąże się z licznymi korzyściami natury gospodarczej i dotyczącymi kwestii bezpieczeństwa. Wiąże się jednak także z wieloma zagrożeniami, z których największym jest groźba erozji suwerenności państwowej. Polacy, podobnie jak inne narody europejskie, nie chcą rezygnować z własnego niepodległego, demokratycznego państwa. Chcą jednak bliskiej współpracy ze swoimi równie niepodległymi i demokratycznymi sąsiadami.

W zasadzie wszystkie społeczeństwa europejskie domagają się jednej odpowiedzi na Brexit, jaką jest zaciągnięcie hamulca ręcznego i zatrzymanie bezrefleksyjnej integracji. Elity muszą w końcu zacząć wsłuchiwać się w głos narodów, które domagają się poszanowania swojej suwerenności oraz prawa do samostanowienia, a także zaprzestania ingerencji w sprawy wewnętrzne ich państw.

Jeśli Unia Europejska nie zostanie całkowicie zreformowana przez zupełnie nowy traktat, który zatrzyma proces „coraz głębszej unii”, porzuci utopie o budowie jednego państwa europejskiego i skupi się wyłącznie na budowie wspólnego rynku, to niebawem nie będzie już żadnej UE. Integracja polityczna Europy to niebezpieczna utopia zagrażająca przyszłości współpracy między narodami na naszym kontynencie.