Wicekanclerz Niemiec odkrył karty: "Powiedzmy zdecydowanie 'nie' wrogom Europy. Potrzebny jest nam nowy internacjonalizm!"

Niemcy nie widzą się już jako część anglosaskiego Zachodu, ale raczej jako model konkurencyjny wobec niego. To mistrzowie z Niemiec, nauczyciele dla pozostałych narodów w Europie, które mają prawo pouczać. (…) Niemcy widzą się jako nauczyciele całej Europy

— napisał w tygodniku „wSieci” dr Marek Cichocki, filozof, niemcoznawca.

Prawdopodobnie jego słowa zostały odebrane w Niemczech jako kolejny przejaw „pisowskiej germanofobii”. Wszak dr Cichocki miał swój „pisowski epizod”, był bowiem doradcą prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Niemcy nie lubią być pouczani. Jak to nauczyciele. Kiepscy zresztą i z kompleksami…

Ale oto życie przynosi jak na zawołanie potwierdzenie znanej tezy, że Niemcom ciągle ciasno we własnej skórze. Sigmar Gabriel, szef niemieckiej socjaldemokracji i wicekanclerz RFN na zjeździe swej partii w Berlinie postawił dziś do kąta… całą Europę.

Historyczny projekt socjaldemokratów jest kwestionowany i atakowany. (…) Obejrzyjcie się wokół siebie. Prawica rządzi na Węgrzech i kwestionuje europejskie wartości. W Polsce wybory wygrali prawicowi narodowcy, a ich pierwszą czynnością urzędową było usunięcie europejskiego gwiaździstego sztandaru z biur członków rządu.

— łajał nas niemiecki polityk, który niedawno w Moskwie złożył Putinowi deklarację, że obejdzie unijne prawo, aby mógł powstać gazociąg Nord Stream 2. Czy może być większy przejaw hipokryzji? Wymawiać komuś brak flagi unijnej, przy jednoczesnym własnoręcznym grzebaniu energetycznej solidarności unijnej poprzez narażanie na niebezpieczeństwo państw regionu.

Ale na tym nie koniec. Niemiecki socjaldemokrata wyrzucał z siebie kolejne serie połajanek:

We Francji - macierzy Europy i demokracji - Front Narodowy prowadzi kampanię wyborczą pod hasłem „narodowo” i „socjalnie”.

Następnie jako wrogów idei, o które walczy jego formacja, Gabriel wymienił: Szwecję, Finlandię, Austrię i Wielką Brytanię. We wszystkich tych krajach wzrastają bowiem wpływy prawicy.

W końcu powiedział to, czego wielu się domyślało, a co było raczej było ukrywane:

Powiedzmy zdecydowanie „nie” wrogom Europy i ideom zwalczającym Wolność. Potrzebny jest nam nowy internacjonalizm!

Tylko niewielką część swego przemówienia wicekanclerz poświęcił sprawom wewnętrznym Niemiec. I jest to bardzo symptomatyczne dla najnowszej polityki naszego zachodniego sąsiada; sprawami Niemiec, np. kryzysem wokół uchodźców wywołanym zaproszeniem imigrantów z całego świata do RFN, Niemcy zdołali zająć całą Unię Europejską. Po czym rozpoczęli ingerować w sprawy wewnętrzne państw UE, które – tak jak Polska – niechętnie chcą partycypować w rozwiązaniu problemów stworzonych przez Niemcy, pod pozorem wymuszenia solidarności dla imigrantów muzułmańskich.

Po przemówieniu Gabriela o wiele łatwiej można zrozumieć sens napastliwego tonu mediów niemieckich wobec nowego rządu w Polsce. To rodzaj ingerencji dokonywanej w jedwabnych rękawiczkach. Podporządkowany polityce Berlina rząd Platformy Obywatelskiej i PSL zastąpił rząd, który chce się z tej politycznej smyczy zerwać. Naturalnie, że nie może się to podobać w kraju, którego wicekanclerz otwartym tekstem wzywa do „nowego internacjonalizmu”. Do tej oczywiście solidarności, której reguły wyznacza Berlin, bo nie ma w niej np. miejsca na brak zgody na budowę szkodliwego dla polskich interesów gazociągów łączących Rosję z Niemcami.

Źle się dzieje z Niemcami. Światełkiem w tunelu jest to, że znaleźliśmy się w całkiem niezłym gronie państw, które też „podpadają” Sigmarowi Gabrielowi i jego towarzyszom-internacjonalistom.