Apel do polityków obecnego rządu. Musicie zrozumieć kto zdecydował, że jesteście tymi, którymi się staliście. A rozumiejąc to, pilnym zadaniem staje się rozprawienie się z łże-mediami.

Mam nadzieję, że nadanie publicznego charakteru TVP jest sprawą czasu. Ale chodzi też o wszystkie media, które latami kłamały doprowadzając ludzi do szału. Kłamstwo goniło kłamstwo. Manipulacja manipulacje. Hipokryzja każdego dnia żeniła się z bezczelnością. Byliście bezsilni. Nie wiedzieliście, co ze sobą zrobić.

Ale ludzie poszli do urn, aby zagłosować. Ten głos, jak nigdy przedtem stał się czytelny. Wyborcy pokazali figę tym, którzy zapewniali, że jedynie zakonnica w ciąży przejechana na pasach… Pozostawmy to, bo stało się to wczoraj. Niedawno mieliście próbkę tego samego w czasie rozmowy ministra kultury Piotra Glińskiego i Karoliny Lewickiej. Był to pokaz chamstwa i pogardy do tego, co z definicji jest kultura, od kultury zadawania pytań poczynając.

Nie o TVP jednak chciałem mówić, bo jej istnienie w obecnym kształcie jest jak nadmieniłem sprawą czasu. Także nie o Ewie Stankiewicz, czy Maksie Kolonko, którzy pokazują, czym może być dziennikarskie powołanie. Chodzi o inne media w rodzaju TVN i „Gazety Wyborczej”. O postacie w osobach bratającej się z Jerzym Urbanem Moniki Olejnik, po Kraśkę… są ich dziesiątki. Ludzi stojących na warcie broniącej dostępu do prawdy i rzetelności. Oto przed wami politykami pojawia się szansa. Możecie ich zdusić, nie robiąc im krzywdy. W jaki sposób, to uczynić? Bardzo prosto. Politycy znajdujący się w obozie władzy przestają z dnia na dzień uwiarygadniać judzących. Nie ma dla nich wywiadów. Nie ma z nimi spotkań. Nie ma akredytacji. Nie ma rządowych zleceń. To wystarczy. Inspirujący w tym względzie niech będzie skomlący o spotkanie głos Kuby Wojewódzkiego do Prezydenta RP Andrzeja Dudy. Jak odpowiedział urząd prezydencki, naruszałoby to powagę tegoż urzędu.

Dotyczyć powinno to was wszystkich. Wszystkich bez wyjątku. Te media bez obsługiwania władzy NIC NIE ZNACZĄ,! Są jak szum wiatru w ogołoconych z liści drzewach. Jak Kiszczak w trumnie. Jak pies Azor, który rzuca się na ludzi, ale nie ma do nich dostępu, bo jest na łańcuchu. To nie nawoływanie do bojkotu. Nic podobnego. To jest szansa na zmianę tego, czemu dali upust w głosowaniu Polacy. W ich głos musicie się wsłuchać, bo skończycie jak pewien turysta płynący z przewodnikiem po Amazonce, któremu zachciało się sprawdzić, czy piranie naprawdę są tak żarłoczne.