Dorobek rządu Prawa i Sprawiedliwości za lata 2015-2019 został już podsumowany i oceniony przez wielu polityków, ekspertów i komentatorów. Oceniony negatywnie. Nowy rząd jeszcze nie zaczął działać, ale z góry wiadomo, że nic nie zdziała, bo budżet nie pozwoli i ogólnie rzeczywistość nie pozwoli. Nic nie zmieni się na lepsze. Rząd ugrzęźnie w codziennych kłopotach, kłótniach w kraju i zagranicą, gaszeniu pożarów strajkowych i innych. Rozmieni się na drobne i zużyje się tak, jak wszystkie rządy wcześniejsze.

Zastawiana jest pułapka. Jeśli uwagę i energię nowego rządu i większości parlamentarnej pochłonie leczenie objawowe niedorozwoju cywilizacyjnego i innych słabości systemu, to objawów będzie przybywać zamiast ubywać. Zwiększenie kwoty wolnej od podatku dochodowego i podobne działania nie mogą być uznane za ważniejsze lub pilniejsze od wprowadzenia takich zmian systemowych, aby Polska rozwijała się szybciej i aby odpowiednio rosły dochody i bezpieczeństwo Polaków.

Nic nie może zepchnąć na bok ani opóźnić między innymi programu podniesienia innowacyjności, która dziś w Polsce jest ponad dwa razy mniejsza, niż w całej Unii Europejskiej, ponad trzy razy mniejsza, niż średnio w Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju – OECD – a cztery do pięciu razy mniejsza, niż u liderów światowych, w tym naszych sąsiadów: Niemiec, Danii, Finlandii i Szwecji. Także nic nie może zepchnąć na bok ani opóźnić wzmocnienia obrony Polski – kluczowego kraju wschodniej flanki NATO – a zwłaszcza naszej zdolności odstraszania, bo wojny najlepiej wygrywać bez walki, więc strat i zniszczeń. Priorytety w związanych ze sobą nawzajem dziedzinach innowacyjności, nauki i edukacji, kapitału ludzkiego i bezpieczeństwa narodowego proponuję w artykule pod tytułem „Osiem pierwszych strategicznych działań” i nadtytułem „Zadania dla nowego rządu” w bieżącym numerze tygodnika „wSieci” z 26 października – 1 listopada 2015 roku. Potrzebne są podobne listy dotyczące innych dziedzin polityki państwa.

Nowa większość parlamentarna i nowy rząd wraz z nowym prezydentem tworzą najbardziej spójny ośrodek władzy państwowej w dziejach demokratycznej Polski, licząc nie tylko czasy po 1989 roku, lecz również pierwsze lata Drugiej Rzeczypospolitej (od wyborów sejmowych z 1919 roku do zamachu stanu z 1926 roku). Z największej władzy wynikają największa odpowiedzialność, największa szansa i największe wyzwania.