Ewa Kopacz pożegnała się z Polakami jako premier. Zakomunikowała, że wie, iż przegra, choć wcale tego nie chciała. Zrobiła to w wystąpieniu po debacie z udziałem liderów ośmiu zarejestrowanych w całej Polsce komitetów wyborczych. Zrobiła to mimowolnie. Po prostu to, o czym codziennie myśli, ujawniło się w sposobie wypowiadania się, w mowie ciała, mimice, w kolejności wygłaszanych zdań, a szczególnie w końcówce wystąpienia. Im dłużej trwała jej przemowa, tym wpadała w bardziej płaczliwe tony. Na koniec właściwie zabrakło tylko łez, bo łkanie było. I tu się okazało, że dawna koleżanka Ewy Kopacz, Beata Sawicka (ta sama, która mówiła o „głównej macherce” i „frontmence”), lepiej się przygotowała do roli. Sawicka zalała się łzami, Kopacz poprzestała na udawaniu. U Sawickiej całe wystąpienie było skrajnie histeryczne, u Ewy Kopacz tylko końcówka. Ale technika aktorska ta sama (czyżby ten sam instruktor?). Mało wyrafinowana, więc łatwa do opanowania.
Wystąpienie Ewy Kopacz wieczorem 20 października było symboliczne. Tak się spieszyła po wyjściu ze studia, żeby dopaść mikrofonu i powiedzieć to, czego nie potrafiła w debacie, bo nie radziła sobie z jej ograniczeniami, że aż nie mogła złapać oddechu. Ale w swej przemowie zakomunikowała jednak zupełnie co innego, coś w rodzaju: pamiętajcie, ja przegram, ale wy, obywatele, dostaniecie po moim odejściu łuszczycy, kokluszu, grzybicy i świądu. Oblezą was pluskwy, zaczną wam wypadać włosy i porobią się liszaje. Będzie wam jechało z gęby i kapało z nosa. Celowo przerysowuję, bo strachy przywoływane przez Ewę Kopacz w związku ze spodziewanym odsunięciem od władzy są tak niemądre i groteskowe, że wywołują tylko śmiech. Bo w tej wizji Polacy są bezrozumnym motłochem, któremu siedząca w jakiejś sterowni i pociągająca za dźwignie Ewa Kopacz rozdziela dobra i reguluje podstawowe czynności. I gdyby nie pani Kopacz w tej sterowni, bezrozumny motłoch chodziłby jak porąbany, robił pod siebie i rozbijał sobie nosy o ściany. A jeśli w tej sterowni zabraknie brygadzistki Ewy, będzie koniec świata. Problem polega na tym, że nie ma żadnej sterowni, ludzie są wolni, a „opowieści z krypty” w wydaniu Ewy Kopacz są przez większość obywateli traktowane jako brednie i fiksum-dyrdum.
Ciąg dalszy na następnej stronie.
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
Ewa Kopacz pożegnała się z Polakami jako premier. Zakomunikowała, że wie, iż przegra, choć wcale tego nie chciała. Zrobiła to w wystąpieniu po debacie z udziałem liderów ośmiu zarejestrowanych w całej Polsce komitetów wyborczych. Zrobiła to mimowolnie. Po prostu to, o czym codziennie myśli, ujawniło się w sposobie wypowiadania się, w mowie ciała, mimice, w kolejności wygłaszanych zdań, a szczególnie w końcówce wystąpienia. Im dłużej trwała jej przemowa, tym wpadała w bardziej płaczliwe tony. Na koniec właściwie zabrakło tylko łez, bo łkanie było. I tu się okazało, że dawna koleżanka Ewy Kopacz, Beata Sawicka (ta sama, która mówiła o „głównej macherce” i „frontmence”), lepiej się przygotowała do roli. Sawicka zalała się łzami, Kopacz poprzestała na udawaniu. U Sawickiej całe wystąpienie było skrajnie histeryczne, u Ewy Kopacz tylko końcówka. Ale technika aktorska ta sama (czyżby ten sam instruktor?). Mało wyrafinowana, więc łatwa do opanowania.
Wystąpienie Ewy Kopacz wieczorem 20 października było symboliczne. Tak się spieszyła po wyjściu ze studia, żeby dopaść mikrofonu i powiedzieć to, czego nie potrafiła w debacie, bo nie radziła sobie z jej ograniczeniami, że aż nie mogła złapać oddechu. Ale w swej przemowie zakomunikowała jednak zupełnie co innego, coś w rodzaju: pamiętajcie, ja przegram, ale wy, obywatele, dostaniecie po moim odejściu łuszczycy, kokluszu, grzybicy i świądu. Oblezą was pluskwy, zaczną wam wypadać włosy i porobią się liszaje. Będzie wam jechało z gęby i kapało z nosa. Celowo przerysowuję, bo strachy przywoływane przez Ewę Kopacz w związku ze spodziewanym odsunięciem od władzy są tak niemądre i groteskowe, że wywołują tylko śmiech. Bo w tej wizji Polacy są bezrozumnym motłochem, któremu siedząca w jakiejś sterowni i pociągająca za dźwignie Ewa Kopacz rozdziela dobra i reguluje podstawowe czynności. I gdyby nie pani Kopacz w tej sterowni, bezrozumny motłoch chodziłby jak porąbany, robił pod siebie i rozbijał sobie nosy o ściany. A jeśli w tej sterowni zabraknie brygadzistki Ewy, będzie koniec świata. Problem polega na tym, że nie ma żadnej sterowni, ludzie są wolni, a „opowieści z krypty” w wydaniu Ewy Kopacz są przez większość obywateli traktowane jako brednie i fiksum-dyrdum.
Ciąg dalszy na następnej stronie.
Strona 1 z 2
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/polityka/269152-trzeba-ewie-kopacz-pomoc-sie-uwolnic-od-cierpien-wywolanych-przez-chorobe-zwana-mania-pisosa
