Rząd Ewy Kopacz przyjął rozporządzenie dotyczące sieci autostrad i dróg ekspresowych. Jednym pociągnięciem pióra, dziesięć dni przed wyborami, rząd rozwiązał kilka problemów drogowych. Problemów, które wcześniej, tj. przez osiem lat rządów PO-PSL, były niemożliwe do rozwiązania.

Zakłady Azotowe w Policach, Rafineria w Płocku i Port w Gdyni wielokrotnie błagały rząd o decyzje, które rozwiązywałyby ich kluczowe problemy komunikacyjne. Rządy Donalda Tuska, a później Ewy Kopacz, nie znalazły czasu i chęci aby zająć się tymi sprawami. Na pytania, prośby, wnioski, postulaty i interpelacje posłów opozycji oraz zainteresowanych środowisk odpowiadano długą listą nierozwiązywalnych problemów uniemożliwiających podjęcie tych decyzji.

Mieszkańcy Warmii i Mazur z kolei od lat bezskutecznie walczą o modernizację zasadniczej dla ich życia i rozwoju drogi krajowej nr 16. Przebiegająca od Grudziądza do Augustowa droga stanowi główną oś rozwoju regonu warmińsko-mazurskiego. Tymczasem dziś z ponad trzystukilometrowego przebiegu tej trasy do normalnej jazdy nadaje się może 15%. Reszta jest niezdatna do niczego. Kto raz przejechał z Mrągowa do Ełku przez Orzysz na pewno na długo tę trasę zapamięta (a jeszcze dłużej „zapamięta” to zawieszenie jego auta).

We wtorek, 13 października, jak za dotknięciem „czarodziejskiej różdżki” Police, Płock, Gdynia, Warmia i Mazury mają przeżyć chwile euforii. Przy okazji należy też okazać należną wdzięczność działaczom PO i PSL za to, że spełnili marzenia. Drogi będą wyprostowane i naprawione. Tam, gdzie trzeba – będą się nazywać ekspresowymi. Uprzedzam jednak, radość „obdarowanych” będzie krótka. Gdy ktoś zapyta, kiedy cud się ziści, ile będzie kosztował i dlaczego nie ma go w przyjętym miesiąc temu Programie Budowy Dróg Krajowych, to Pani Premier szybko zmieni temat. Dlaczego? Bo to po prostu jedna wielka ściema, pusta obiecanka z datą przydatności do spożycia do wyborczej niedzieli 25 października.