Prof. Cenckiewicz ujawnia: Na Powązkach spoczął kolejny esbek. Gen. Sarewicza ciepło wspomina ambasador Bahr

Prof. Sławomir Cenckiewicz odniósł się do podpisanej nowelizacji ustawy, która pozwala dokończyć ekshumacje na Łączce. Ujawnia przy tym inne wydarzenie.

Dziś Niezgoda i Niebezpieczeństwo podpisała ustawę usprawniającą proces ekshumacji polskich bohaterów , za co dziękował mu prezes IPN. Wczoraj na Powązkach w glorii i chwale spoczął sowieciarz, wieloletni funkcjonariusz kontrwywiadu i wywiadu SB – gen. Zdzisław Sarewicz. Człowiek o sporych zasługach dla światowego komunizmu, którego w 1989 r. Tadeusz Mazowiecki prosił by został oficerem łącznikowym PRL/III RP w Moskwie. Miał tam wielu koleżków w KGB/FSB/SWR/GRU więc służył okrągłostołowej Polsce aż do 1997 r.

— pisze Cenckiewicz na swoim profilu na Facebooku.

I wyjaśnia, kim był Sarewicz.

Na stronie Biura Lustracyjnego IPN możemy o nim przeczytać: „W okresie od 1.09.1956 do 10.11.1956 roczny kurs Departamentu I KdsBP, kurs został rozwiązany w listopadzie 1956 a ww. zwolniony ze służby. Od października 1962 do kwietnia 1963 kurs w zakresie prowadzenia niektórych czynności dochodzeniowych. Od listopada 1962 do października 1963 przeszkolenie z zakresu Szkoły Oficerskiej Służby Bezpieczeństwa. Od 20.08.1969 do 1.11.1970 oddelegowany do Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Laosie (19.09.1969-16.09.1970 na stanowisko pomocnika doradcy politycznego, następnie od 15.02.1970 zastępcy szefa delegacji). W 1975 pełnił stanowisko zastępcy wojewódzkiego pełnomocnika Ministra Spraw Wewnętrznych do spraw organizacji jednostek MO i SB województwa rzeszowskiego. W 1976 otrzymał nagrodę I stopnia (zespołową) w dziedzinie form i metod działania MO i SB za wybitne osiągnięcia w pracy operacyjnej Służby Bezpieczeństwa (IPN BU 003088/268, t. 1, k. 116).

Rozkazem nr 11/DK/82 z dnia 29.03.1982 otrzymał nagrodę za zaangażowanie w procesie prowadzonego rozpracowania i działań operacyjnych, które umożliwiły udokumentowanie, aresztowanie i skazanie na 25 lat pozbawienia wolności Bogdana Walewskiego za współpracę z wywiadem USA (IPN BU 003088/268, t. 1, k. 126). Z pisma z maja 1990 wynika, iż podczas służby na etacie niejawnym pełnił stanowisko kierownika Grupy „Wisła” w Moskwie (IPN BU 003088/268, t. 2., k. 4 ). Delegowany służbowo: od 19.05.1971 do 22.05.1971, od 25.05.1977 do 27.05.1977, od 6.06.1977 do 10.06.1977 oraz od 19.09.1984 do 21.09.1984 do Bułgarii; od 22.08.1972 do 26.08.1972 oraz od 21.01.1985 do 24.01.1985 do ZSRR; od 17.11.1975 do 21.11.1975 do Jugosławii; od 20.12.1980 do 26.12.1980 do Mongolii; od 13.11.1984 do 17.11.1984 do Węgier; od 22.06.1988 do 26.06.1988 NRD

— pisze Cenckiewicz. I zastanawia się:

A może czas pomyśleć o ustawie oczyszczającej narodowy panteon na Powązkach z komunistycznych zbrodniarzy i oprawców? Jeśli nie, to nie chowajmy tam dłużej polskich bohaterów, by nie spoczywali obok swoich katów z UB i SB…

Z kolei na stronie informującej o śmierci Sarewicza można przeczytać wspomnienia m.in. byłego ambasadora Polski w Rosji Jerzego Bahra.

Z głębokim smutkiem przyjąłem wiadomość o odejściu Na Wieczną Wartę generała brygady wst. spoczynku Zdzisława Sarewicza; zachowuję Go we wdzięcznej pamięci jako szczególnie życzliwego Kolegę z okresu wspólnej służby dyplomatycznej dla dobra odrodzonej Rzeczypospolitej. Różne są ludzkie życiorysy, ale miłość do Ojczyzny spaja je w jeden wyrazisty cel: jest nim bezpieczne dziś i jutro naszego ukochanego Kraju. Do zobaczenia, Zdziśku, - jak Bóg da.

Jerzy Bahr Ambasador tytularny RP

— czytamy we wspomnieniu.

Czyżby kolejny dowód na to, jak silne są wpływy PRL-owskich dygnitarzy na polską rzeczywistość?

wrp

---

Polecamy wSklepiku.pl:„Oczami bezpieki” - zbiór kilkunastu artykułów i rozpraw naukowych poświęconych różnym aspektom działalności aparatu bezpieczeństwa PRL.